Σε κλίμα οδύνης κηδεύτηκε το μεσημέρι της Τρίτης ο 45χρονος που έφυγε ξαφνικά χθες απ’ τη ζωή.
Τραγικές φιγούρες οι οικείοι του, αλλά και οι άνθρωποι που συνεργάστηκαν μαζί του, «η δεύτερη οικογένειά του» όπως ο ίδιος έλεγε. Ο Σάκης Λιούτας, ο οποίος πορεύτηκε μαζί με τον Χρήστο για μια εικοσαετία κοντά, στις γεωργικές επιχειρήσεις του στα Σερβωτά τον αποχαιρέτησε ένα σπαρακτικό κείμενο. Αναλυτικά:
“Αγαπημένε μου φίλε και συνεργάτη Χρήστο,
Δυστυχώς, σήμερα, με βαθύ πόνο και θλίψη σε αποχαιρετούμε…
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Τον Χρήστο τον γνώρισα πριν από 18 χρόνια και από τότε υπήρξε ένας πολύτιμος φίλος, ένας πολύτιμος συνεργάτης.
Ο Χρήστος ξεχώριζε για τον σεβασμό που έδειχνε σε όλους τους ανθρώπους. Ο σεβασμός για εκείνον ήταν στάση ζωής και αυτό αποκάλυπτε το πόσο δίκαιος και σωστός άνθρωπος ήταν. Ο Χρήστος ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε και τιμούσε τους ανθρώπους. Ήταν ένας κύριος.
Ο Χρήστος ήταν ένας άνθρωπος ευφυής. Οι γνώσεις του, η μόρφωσή του, η βαθιά του αντίληψη γύρω από όλα τα ζητήματα και η εύστοχη ματιά του, τον χαρακτήριζαν. Μπορούσε να μιλά για την ιστορία, την πολιτική, την τέχνη και να σε καθηλώνει.
Ο Χρήστος ξεχώριζε για την προκοπή και την εργατικότητά του. Ήταν ένας άνθρωπος τίμιος, με ευθύνη και με πάρα πολλές ικανότητες. Ήταν ένας άνθρωπος γενναιόδωρος. Ήταν ένας άνθρωπος σπάνιος.
Ο Χρήστος αφήνει πίσω τη μητέρα του και την οικογένειά του, που τον αγαπούσαν πολύ. Το ίδιο πολύ τους αγαπούσε και εκείνος. Και θέλω να πω αυτό στην οικογένειά του: μπορεί τώρα, που ο πόνος είναι αβάσταχτος, καμία λέξη να μην έχει σημασία, με τον χρόνο όμως, η ανάμνηση της αγάπης και μιας όμορφης ζωής, μπορεί να γίνει πηγή παρηγοριάς.
Τέλος, από εδώ, στον Χρήστο, θα ήθελα να πω κάτι τελευταίο: τον ευχαριστώ, με βαθιά συγκίνηση και ευγνωμοσύνη, για τη φιλία του και για την από κοινού μας συμπόρευση, σχεδόν είκοσι χρόνια. Θα ήθελα να του πω ότι στεναχωριέμαι πολύ που έφυγε, τόσο νωρις και τόσο αναπάντεχα, ότι θα τον σκέφτομαι και θα τον τιμώ πάντα.
Θα μας λείψει, θα μου λείψει πολύ. Καλό Παράδεισο να έχεις, αγαπημένε μου φίλε, που έφυγες και μας άφησες πολύ νωρίς…”