Θεόδωρος Θάνος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, δημότης Δήμου Μετεώρων
Στις 28/2/2024, ο κόσμος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα των οικογενειών Δημήτρη και Νίκου Πλακιά για «συμπαράσταση στο πένθος» τους. Καλαμπακιώτιες/ισσες, Καστρακινοί/ές, δημότες/ισσες από τα χωριά του Δήμου μας έδωσαν βροντερό και δυναμικό παρόν σε αυτό το κάλεσμα. Και πώς άλλωστε να μην δώσουν;
Ο κόσμος άρχισε να συγκεντρώνεται πολύ νωρίτερα από την προκαθορισμένη ώρα. Το κλίμα βουβό, σιωπηλό… Όλοι/ες δάκρυζαν στις συγκινητικές στιγμές από τη ζωή των κοριτσιών που ανέφεραν δάσκαλοι/ες και συγγενικά τους πρόσωπα. Κάθε τόσο σκούπιζαν τα δάκρυά τους με απόλυτο σεβασμό στους συγγενείς.
Η δυναμική παρουσία του κόσμου έδειξε την αφύπνιση της κοινωνίας της τοπικής αλλά και της ελληνικής, σε ένα τραγικό συμβάν, το οποίο σύσσωμη η ελληνική κοινωνία (κόμματα, σύλλογοι, φορείς, απλοί άνθρωποι) δηλώνει ότι πρόκειται για έγκλημα και περιμένει από την ελληνική δικαιοσύνη να το επικυρώσει, για να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι/ες.
Η συγκλονιστική ομιλία του Νίκου Πλακιά είχε ένα μήνυμα: «Σε όλο αυτόν τον αγώνα και ιδίως στον αγώνα σας θέλουμε δίπλα μας όταν θα ξεκινήσουν τα δικαστήρια. Εκεί θα δοθεί ο ύστατος αγώνας». Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ αυτό το κάλεσμα. Ο αγώνας για τη δικαίωση των ψυχών είναι μεγάλος και δύσκολος, γιατί είναι ένας άνισος αγώνας μεταξύ των συγγενών των θυμάτων και των υπευθύνων. Και ο άνισος αυτός αγώνας έχει να κάνει με την πρόσβαση στην εξουσία. Μας έχει αναδείξει η κοινωνική επιστήμη τη συμβολή της εξουσίας (και όσων την ασκούν) στον (εννοιολογικό) προσδιορισμό ενός συμβάντος ως «έγκλημα».
Ο Ν. Πλακιάς, ο αδερφός ο Δ. Πλακιάς και όλες οι οικογένειες που αγωνίζονται για τη δικαίωση το έχουν ζήσει από τον μέχρι τώρα αγώνα των οικογενειών, πόσο δύσκολο είναι να τα βάζει κανείς με την εξουσία και να αγωνίζεται για το δίκαιό του. Ξέρουν ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν τον άνισο αγώνα, μόνο αν μας έχουν δίπλα τους. Γι αυτό, στο τέλος της πολύ σύντομης αλλά γεμάτη νοήματα και συναισθήματα ομιλίας του μας ζητάει να είμαστε «πάντα» δίπλα τους, ιδιαίτερα όταν ο αγώνας αυτός ξεκινήσει στα δικαστήρια. Όπως χθες το βράδυ έτσι και στη συνέχεια, και ακόμη πιο δυναμικά, απαιτείται να είμαστε δίπλα τους. Να δίνουμε δύναμη στη φωνή τους, γιατί δεν πρέπει κανείς να ξεχνά ή να αγνοεί ότι η αλήθεια από μόνη της δεν έχει δύναμη. Μόνο αν της δοθούν οι κοινωνικές και πολιτικές δυνατότητες/συνθήκες μπορεί η αλήθεια να αναγνωριστεί ως τέτοια.
Όπως επισήμανε, θα μπορούσε ο καθένας/η καθεμία από εμάς να είναι στη θέση αυτή. Ήταν θέμα πιθανοτήτων (και όχι τύχης θα έλεγα) να είμαστε ο καθένας και η καθεμία από εμάς στη θέση τους.
Μαζί, όλοι/ες να ενώσουμε τις φωνές μας και να δώσουμε δύναμη στον άνισο αγώνα των οικογενειών των ψυχών των Τεμπών για τη δικαίωση (και όχι τη δικαιοσύνη, όπως την αντιλαμβάνονται ορισμένοι/ες).
Είμαστε μαζί σας.