Ο μαιευτήρας-γυναικολόγος Αλέξιος Καββαδίας (Συγγρού 28-τηλ. 2431025190) γράφει για μια σχετικά συχνή κατάσταση των γυναικών. Αναλυτικά:
Η πρόπτωση της μήτρας είναι μία σχετικά συχνή κατάσταση, κυρίως σε πολύτοκες γυναίκες που έχουν γεννήσει φυσιολογικά, και οφείλεται στη χαλάρωση των συνδέσμων και των μυών της πυέλου που συμβαίνει κυρίως στη διάρκεια της εμμηνόπαυσης. Ο τράχηλος της μήτρας προπίπτει μέσα στον κόλπο σε θέση χαμηλότερη από τη φυσιολογική και πολλές φορές μέχρι και έξω από τον κόλπο. Η μήτρα που προπίπτει συμπαρασύρει και τον κόλπο και έτσι συνήθως αρχικά εμφανίζεται χαλάρωση των τοιχωμάτων του κόλπου. Αυτό οδηγεί στη δημιουργία κυστεοκήλης, όταν έχουμε χαλάρωση του προσθίου κολπικού τοιχώματος και αντίστοιχα στη δημιουργία ορθοκήλης όταν έχουμε χαλάρωση του οπισθίου τοιχώματος του κόλπου.
Η πρόπτωση είναι μία πολύ δυσάρεστη κατάσταση για τη γυναίκα που επηρεάζει τη ψυχολογία, τη σεξουαλικότητα και την ποιότητα της ζωής της. Συνοδά συμπτώματα είναι το αίσθημα βάρους στην πύελο, ο πόνος χαμηλά στη μέση κατά την ορθοστασία, η εμφάνιση μικρής ποσότητας αίματος από τον κόλπο λόγο ερεθισμού, και συμπτώματα από το ουροποιητικό σύστημα, όπως δυσκολία στην ούρηση από την πίεση της μήτρας που προπίπτει, ακράτεια ούρων, συχνουρία, συχνές ουρολοιμώξεις και τέλος αίσθημα ότι η ουροδόχος κύστη δεν αδειάζει πλήρως.
Η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική με χρήση κυρίως κολπικών πεσσών για την ανάταξη της πρόπτωσης ή χειρουργική.
Η πιο αποτελεσματική διόρθωση της πρόπτωσης μήτρας είναι η αφαίρεση της μήτρας σε γυναίκες που έχουν ολοκληρώσει την οικογένειά τους σε συνδυασμό με τη χρήση ειδικού πλέγματος ανάρτησης. Το συνθετικό αυτό πλέγμα είναι ειδικά σχεδιασμένο για την αποφυγή λοιμώξεων και είναι αδρανές για να το αποδέχεται ο οργανισμός. Τοποθετείται μεταξύ του εναπομείναντος τραχήλου (σε υφολική υστερεκτομία) ή του κολπικού κολοβώματος (σε ολική υστερεκτομία) και του ιερού οστού της πυέλου, χωρίς τάση, και κρατάει τον κόλπο ξανά στη φυσιολογική ανατομική του θέση, όπως ήταν πριν την πρόπτωση. Αυτό ονομάζεται ιεροκολποπηξία. Εάν υπάρχει συνοδός χαλάρωση του οπίσθιου (ορθοκήλη) ή και του προσθίου τοιχώματος του κόλπου (κυστεοκήλη), η ιεροκολποπηξία μπορεί να τις διορθώσει. Η τεχνική αυτή μπορεί να γίνει ανοικτά με λαπαροτομία (κλασσική επέμβαση) ή λαπαροσκοπικά ή στις μέρες μας ρομποτικά. Η ενδοσκοπική τεχνική και κυρίως η ρομποτική έχει αρκετά πλεονεκτήματα, όπως γρηγορότερη ανάρρωση και επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες μόλις από τη 2η ή 3η μετεγχειρητική μέρα, σε αντίθεση με την κλασσική ανοιχτή τεχνική που συνοδεύεται από βραδύτερη ανάρρωση. Ο μετεγχειρητικός πόνος είναι ελάχιστος, η χρήση απλών παυσίπονων αρκεί, ενώ η ασθενής εξέρχεται από το νοσοκομείο την επομένη ημέρα της επέμβασης.
Η τεχνική της ιεροκολποπηξίας έχει τα καλύτερα αποτελέσματα και πλεονεκτεί έναντι των αντίστοιχων κολπικών χειρουργείων έχοντας μεγαλύτερα ποσοστά επιτυχίας και μικρές πιθανότητες υποτροπής και επανεγχείρησης. Επίσης, συγκριτικά με τις κλασσικές ανοιχτές τεχνικές, η ενδοσκοπική ανάρτηση του κολπικού κολοβώματος ή της μήτρας έχει ανάλογα επιτυχή αποτελέσματα με ταχύτερη ανάρρωση, λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο και καλύτερο αισθητικά αποτέλεσμα λόγω των μικρών τομών στο δέρμα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, ειδικά σε γυναίκες σεξουαλικά ενεργές, οι παλαιότερες τεχνικές της κολπορραφίας έχουν αμφίβολα αποτελέσματα και οι γυναίκες δυσκολεύονται να έρθουν σε επαφή λόγω πόνου καθώς επίσης συχνά μετά το χειρουργείο η πρόπτωση επανέρχεται με μέσο όρο τα δύο χρόνια μετεγχειρητικά.
Η ίδια ακριβώς τεχνική ανάρτησης με πλέγμα πραγματοποιείται και σε περιπτώσεις κολπικής πρόπτωσης, δηλαδή σε γυναίκες που είχαν υποβληθεί παλαιότερα σε κλασσική υστερεκτομή λόγω κάποιου γυναικολογικού προβλήματος και έρχονται μετά από χρόνια από την αφαίρεση της μήτρας στο γυναικολόγο με πρόπτωση κόλπου.