Γράφει ο Δημήτρης Παπαθανασίου, μέλος της Κ.Ε. του ΜέΡΑ 25
Είναι πράγματι οδυνηρό να εγκαταλείπει την μάχη το 1/3 της ολιγομελούς κοινοβουλευτικής σου ομάδας .
Είναι πράγματι δυσεξήγητο ότι καμία από τις τρεις βουλεύτριες που αποχώρησαν, το έπραξαν, αν και δεν προέβαλαν ποτέ μέχρι την αποχώρηση τους ή ακόμα και μετά από αυτή, διαφωνίες για την πολιτική στάση και την κατεύθυνση του κόμματος, για τις αποφάσεις των συνεδρίων του, τη χάραξη της πολιτικής γραμμής από την ηγεσία του, ούτε στα συλλογικά όργανα στα οποία συμμετείχαν από θέσεις «προνομιακές» ως εκλεγμένες του βουλεύτριες, ούτε στο δημόσιο διάλογο.
Είναι πράγματι αναμενόμενο ότι και οι τρεις έτυχαν ή θα τύχουν «θερμής» υποδοχής στα ψηφοδέλτια κομμάτων που άσκησαν πολιτικές, τις οποίες μέχρι πρόσφατα οι συγκεκριμένες κατήγγειλαν μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο.
Αλλά εμείς στην Αριστερά δεν πέφτουμε από τα σύννεφα από τέτοιου είδους φαινόμενα. Τα ζήσαμε και το 2010 με τους Ψαριανούς και τις Μάρκου που έφυγαν βράδυ και στο τέλος κατάντησαν μισθοδοτούμενα δεκανίκια και παπαγαλάκια της Ν.Δ. και της «Μητσοτάκης Α.Ε.».
Τώρα που μπαίνουμε στην τελική μάχη για την ανατροπή της πιο αυταρχικής, της πιο αντιδημοκρατικής και της πιο μισαλλόδοξης κυβέρνησης, που κάνει τους Ούρμπαν και τους Ερντογάν να ζηλεύουν τις μεθοδεύσεις και τις πρακτικές της,
Τώρα που οι Έλληνες ολιγάρχες εξαπολύουν επιθέσεις, μηνύσεις και προσωπικές απειλές απέναντι στους βουλευτές, στα στελέχη και στα μέλη του μοναδικού κόμματος το οποίο τους κατονομάζει, ως τους απόλυτους δυνάστες ενός ολόκληρου λαού,
Τώρα που πρέπει να σταθούμε δίπλα στον πολίτη απέναντι στην εξουσία των ολιγαρχών και της «Μητσοτάκης Α.Ε.», στα φερέφωνα των μέσων πολιτικής εξαπάτησης, στην ακρίβεια, στην αισχροκέρδεια, στους πλειστηριασμούς, στην πανδημία, στον αυταρχισμό, στις δυνάμεις καταστολής, στη κρατική βία μέσα στα πανεπιστήμια, στην σαπίλα του παρακράτους της δεξιάς, στα pushbacks στο Αιγαίο, στο φράκτη του μίσους, στον ψυχροπολεμικό παροξυσμό, στην καταστροφή των βουνών από τα αιολικά πάρκα και σε τόσα άλλα που ο κόσμος τα ζει στο πετσί του καθημερινά.
Τώρα είμαστε, περισσότερο από ποτέ, με το ΜέΡΑ 25, παλεύουμε περισσότερο από ποτέ για την «Πρώτη Φορά Ρήξη», θα αντέξουμε και δεν θα κάνουμε πίσω σε αυτούς τους αγώνες, αλλά και σε άλλους που θα χρειαστεί να δώσουμε μέχρι τα όνειρά μας να πάρουν εκδίκηση.