Αναλυτικά:
“Υπάρχουν τόσες αιτίες και βαθμοί μοναξιάς όσοι και οι μοναχικοί άνθρωποι. Οι ημέρες των μεγάλων Εορτών και ιδιαίτερα των Αγίων Ημερών του Πάσχα, το οποίο κατέχει ιδιαίτερη θέση στη λατρευτική, κοινωνική και αγαπητική ζωή των Ορθοδόξων Χριστιανών και μάλιστα των Ελλήνων, σημασιοδοτούνται και από ένα ξεχωριστό φορτίο αναμνήσεων και προσδοκιών, εμπεριέχοντας, όμως, συχνά και το παθογενές δυναμικό της διαπροσωπικής έντασης, των συγκρούσεων, των ματαιώσεων και των απογοητεύσεων. Παρότι η μοναξιά μπορεί να είναι πιο έντονη στη διάρκεια αυτών των Ημερών, αυξάνοντας τα συμπτώματα ψυχικής δυσφορίας και την αναζήτηση πλαισίων ψυχολογικής και ψυχιατρικής υποστήριξης, οι διεθνείς μελέτες δεν επαληθεύουν την αύξηση των εισαγωγών σε ψυχιατρικές κλινικές κατά τις εορταστικές περιόδους και το ίδιο φαίνεται να ισχύει και για τις απόπειρες αυτοκτονίας οι οποίες δεν παρουσιάζονται αυξημένες κατά τις Ημέρες του Πάσχα. Η επιλογή, όμως, της μοναχικότητας, τόσο κατά τις ημέρες των Εορτών, όσο και ως μία γενικότερη στάση ζωής δεν πρέπει να αποδίδεται πάντα σε κάποιο υπόβαθρο ψυχικής νόσου ή παθολογικών χαρακτηριστικών προσωπικότητας που προσδιορίζονται από κοινωνική άπωση, διαταραχές στο «σχετίζεσθαι» και άρνηση των διεπαφών και αλληλεπιδράσεων, καθώς μπορεί να πρόκειται για μία συνειδητή και συμπαγή, αν και δύσβατη, προσωπική επιλογή ωριμότητας και εσωτερικής ισορροπίας. Αυτό εξηγεί και το γιατί η μοναξιά μπορεί να καταπολεμηθεί, κυρίως, βοηθώντας τους ανθρώπους να αισθάνονται καλύτερα με την παρέα του εαυτού τους”.