Ήταν καλοκαίρι του 2008 όταν ο Σύλλογος Φίλων Σιδηροδρόμου Τρικάλων σε επιστολή του προς τον τότε πρόεδρο του Δ.Σ. του ΟΣΕ κ. Γιώργο Γιαννούση έθετε μεταξύ άλλων το θέμα της ηλεκτροκίνησης της γραμμής Παλαιοφαρσάλου-Καλαμπάκας.
Από μέρους του συντοπίτη μας κ. Γιαννούση υπήρξε, προς τιμή του, άμεση και θετική ανταπόκριση.
Διοργανώσαμε μάλιστα τότε δύο ημερίδες στα Τρίκαλα, κινητοποιήθηκε η τοπική κοινωνία, οι δήμοι της δυτικής Θεσσαλίας και στη συνέχεια η Περιφέρεια Θεσσαλίας και μπήκε όπως θα λέγαμε το νερό στο αυλάκι.
Η πορεία όμως της προσπάθειάς μας μόνο ευθύγραμμη δεν ήταν.
Η διοίκηση του ΟΣΕ άλλαξε μετά από λίγο, και στη συνέχεια χρειάστηκαν πολλές παρεμβάσεις και προσπάθειες για να μην εκτροχιαστεί εντελώς το έργο.
Τη μία σταματούσαν οι μελέτες, την άλλη υπήρχε ασάφεια για τον τρόπο χρηματοδότησης και τα χρόνια πέρναγαν.
Εμείς επιμείναμε. Συναντήσεις με Βουλευτές, Δήμο, Περιφέρεια. Δημοσιεύματα στον τοπικό τύπο. Ταξίδια στην Αθήνα για συναντήσεις με ΟΣΕ και Υπουργείο Μεταφορών. Μοίρασμα φυλλαδίων μέσα στα τρένα.
Τονίζαμε τα πλεονεκτήματα της ηλεκτροκίνησης όπως : Απευθείας δρομολόγια προς Αθήνα και Θεσσαλονίκη και δυνατότητα λειτουργίας ενός περιφερειακού σιδηροδρόμου που θα ενώνει τις μεγάλες Θεσσαλικές πόλεις.
Χρειάστηκε να περάσουν δέκα ολόκληρα χρόνια για να φτάσουμε στο σημείο να γίνει το 2018 ο πρώτος διαγωνισμός, που όμως ακυρώθηκε μετά από δικαστικές διαμάχες των συμμετεχόντων.
Ο διαγωνισμός επαναλήφθηκε μετά από τρία χρόνια και φτάσαμε σήμερα 14 ολόκληρα χρόνια μετά από την έναρξη της προσπάθειας να υπογραφεί επιτέλους η σύμβαση κατασκευής του έργου.
Αν όλα πάνε καλά σε τρία το πολύ χρόνια τα ηλεκτροκινούμενα τρένα θα φτάσουν στην Καλαμπάκα.
Ο αγώνας όμως πρέπει να συνεχιστεί. Όπως μας διδάσκει και η σημερινή απαράδεκτη κατάσταση των δρομολογίων στην περιοχή μας, δεν φτάνει να υπάρχει η σιδηροδρομική γραμμή. Πρέπει να δρομολογούνται και τρένα την ώρα που έχει ανάγκη να ταξιδέψει ο κόσμος. Πέρασαν ήδη αρκετοί μήνες από την τελευταία παρέμβαση όλων των τοπικών φορέων και παραγόντων για τα δρομολόγια και ακόμα, παρά τις υποσχέσεις, δεν άλλαξε το παραμικρό.
Με μόνιμη δικαιολογία την έλλειψη προσωπικού και τροχαίου υλικού η Hellenic Train (πρώην ΤΡΑΙΝΟΣΕ) λειτουργεί σαν ” κράτος εν κράτει” και παρά την κρατική επιδότηση των πενήντα εκατομμυρίων ευρώ ετησίως, αρνείται να δρομολογήσει τα τρένα την ώρα που τα έχει ανάγκη η περιοχή μας.
Άρα αν δεν γίνει η προμήθεια του απαραίτητου τροχαίου υλικού και οι προσλήψεις του αναγκαίου προσωπικού, η ηλεκτροκίνηση από μόνη της δεν θα λύσει τα προβλήματα.
Ένας άλλος σοβαρός κίνδυνος είναι, τώρα με δικαιολογία την εκτέλεση των έργων, να περιορίσουν ή ακόμα και να αναστείλουν εντελώς τα υπάρχοντα δρομολόγια.
Κάτι τέτοιο θα είναι απαράδεκτο και δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό από την τοπική κοινωνία. Το έργο της κατασκευής της ηλεκτροκίνησης είναι βέβαιο ότι μπορεί να κατασκευαστεί με τη γραμμή σε λειτουργία, όπως άλλωστε έγινε και σε όλη την υπόλοιπη χώρα.
Σε κάθε περίπτωση, προς το παρόν ας μείνουμε στο μεγάλο θετικό γεγονός της υπογραφής επιτέλους της σύμβασης κατασκευής του έργου, για το οποίο αγωνιστήκαμε για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τελικά επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι “αδύνατο είναι μόνο αυτό για το οποίο δεν προσπαθήσαμε”.
Έτσι λοιπόν ο επόμενος στόχος πρέπει να είναι η επέκταση της γραμμής προς την Κοζάνη και την Ηγουμενίτσα. Οι μελέτες ξεκίνησαν την δεκαετία του 2000 και έχουν ήδη δαπανηθεί γι αυτές αρκετές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, ποσό ιδιαίτερα μεγάλο για να μην υπάρχει ακόμα ορατός ορίζοντας για την κατασκευή έστω ενός τμήματος του έργου.
Είναι πια καιρός να ολοκληρωθούν οι μελέτες και να προχωρήσει η κατασκευή του σπουδαίου αυτού έργου για την περιοχή μας και όχι μόνο.
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
