Είμαι ένας από τους χιλιάδες παρόχθιους κατοίκους του Αγιαμονιώτη που από γεννησιμιού μου παρακολουθώ σχεδόν τα πάντα από τα δρώμενα που τον αφορούν κοντά στις επτά δεκαετίες της ζωής μου…Στα νερά του έμαθα να κολυμπώ και γεύτηκα στις δεκαετίες 1960-1970 όλα τα είδη της ιχθυοπανίδας . Θα έλεγα δε , πως βλέπω ακόμα και την “ανάσα” του κατά την χειμερινή εποχή , διότι είμαι δίπλα του , στην όχθη του . Αντιλαμβάνεστε πως έχω προσωπικό ενδιαφέρον για το ποτάμι όπως έχει ο καθένας για τον γείτονά του στον οποίο απευθύνει και την πρώτη καλημέρα .
Διαβάζω πως εκτός από τους πολλούς υπερθεματιστές της ιδέας του δημάρχου υπάρχουν και λίγοι επικριτές , όπως ο καθηγητής της Σχολής Φυσικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας που τάχα έψαξε στο λεξικό του Μπαμπινιώτη για να βρει το νόημα της λέξης καθαριότητα προκειμένου να δηλώσει την αντίθεσή του για τον τρόπο και τα μέσα που χρησιμοποιούνται για να καθαρίσουν-διαμορφώσουν το ποτάμι ενώ γνωρίζει πολύ καλά πως ακόμα και οι εγκαταστάσεις της Σχολής στην οποία διδάσκει έγιναν σε παρθένα «μεριά» της συνοικίας των Καρυών και μάλιστα γειτνιάζοντας με τον Αγιαμονιώτη , η οποία επίσης κάποτε , αποτελούσε ενδιαίτημα όλης αυτής της πανίδας που οψίμως ενδιαφέρθηκε .
Το νήμα από τον καθηγητή έλαβαν και διακεκριμένοι πολίτες του Δήμου μας που θήτευσαν στην τοπική αυτοδιοίκηση σε διαφορετικό πολιτικό (για να μη γράψω κομματικό) μετερίζι από εκείνο του δημάρχου , την εποχή που η κοινωνία διαχωρίζονταν σε «πράσινους» και «γαλάζιους» εκφράζοντας επιχειρήματα που πόρρω απέχουν από την αλήθεια , η οποία είναι πάντα μία ίσως καμιά φορά και πικρή .
Όπως προανέφερα τα δρώμενα στον γείτονά μου , τον Αγιαμονιώτη , πάντα με ενδιέφεραν πολλά δε από αυτά τα απαθανατίζω κρατώντας σχετικό φωτογραφικό αρχείο .
Και αυτό το κάνω όχι μόνο γιατί ξεφυλλίζοντας τις φωτογραφίες πλάθω παραμύθια για τα τέσσερα εγγόνια μου αλλά επί πλέον και κυρίως γιατί γνωρίζω πως η αξία μιας φωτογραφίας ισούται με χίλιες λέξεις και αυτήν την αλήθεια προσδοκώ να την μεταλαμπαδεύσω στους απογόνους μου για να έχουν γνώμη στηριγμένη στην γνώση .
Στις φωτογραφίες λοιπόν , που προσκομίζω σήμερα στον δημόσιο διάλογο και που δεν είναι ψηφιακές γιατί προέρχονται από την περασμένη εικοσαετία που η φωτογραφία ήταν μόνο αναλογική , φαίνεται πεντακάθαρα πως ακριβώς με τον ίδιο τρόπο καθάρισε τον Αγιαμονιώτη η δημοτική αρχή του Δήμου Τρικκαίων τον Ιουλίου του 2002 και μάλιστα χωρίς να προκληθεί-απειληθεί από έναν «Ιανό» που τον περασμένο Σεπτέμβρη έπνιξε το Μουζάκι και την γειτονική Καρδίτσα . Αλλά ούτε είχαν και ανάλογο σχέδιο με εκείνο που έχει ο σημερινός δήμαρχος και που αποβλέπει στην δημιουργία συνθηκών επισκεψιμότητας σε όλο το μήκος του ποταμού .
Διαπιστώνω λοιπόν , πως το πολιτικό ψεύδος , προς άγραν πολιτικής πελατείας , υπάρχει ακόμα στην ζωή μας καίτοι ο ιδρυτής του έχει αποδημήσει από τον μάταιο τούτο κόσμο από εικοσιπενταετία , το δε σύγχρονο κακέκτυπό του , το τοποθέτησε ο λαός προσφάτως με την ψήφο του στο πολιτικό περιθώριο όπου και ανήκει μαζί με τον «ψεκασμένο» κυβερνητικό συνέταιρό του .
Κοντολογίς δεν υπάρχει Τσίπα στους πολίτες του Δήμου μας που διαχειρίστηκαν τα κοινά της πόλης μιλώντας για «πρωτοφανές περιβαλλοντικό έγκλημα»…Γιατί ακόμα και αν δεχτώ πως το έργο «καθαρισμός και διαμόρφωση του Αγιαμονιώτη» είναι μεγάλο και ανάλογο των σχεδίων της δημοτικής αρχής , ωστόσο για εκείνους , δεν είναι πρωτοφανές .
Επί της ουσίας , του εν λόγω και «πρωτοφανούς εγκλήματος» , θα μιλήσουμε άλλη μέρα .
Με τιμή
Νίκος Γ. Παδιώτης
Ένας από τους χιλιάδες παρόχθιος του Αγιαμονιώτη που τρέφει εκτίμηση για τους ανθρώπους ανάλογα με την στάση τους απέναντι στην Αλήθεια .