Με αφορμή την παραίτηση της Πρωθυπουργού της Βρετανίας, Λιζ Τρας, μετά από 1.5 μήνα στον θώκο αυτό (τη μικρότερη θητεία στην ιστορία της Αγγλίας) ο Μικέλης Χατζηγάκης τοποθετήθηκε για το γενικότερο φαινόμενο παρακμής των δυτικών δημοκρατιών στην Ευρώπη και την Αμερική. Σχολίασε την απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών προσώπων και την αποδυνάμωση των θεσμών που μπορεί, δυνητικά, να οδηγήσει σε μεγάλες κρίσεις. Άλλωστε, το φαινόμενο οι πολίτες να μην εκτιμούν και να μην σέβονται τους πολιτικούς που αυτοί ψηφίζουν μόνο κακά μαντάτα μπορεί να προοιωνίζει. Συγκεκριμένα, ολόκληρη η ανάρτηση του Μικέλη Χατζηγάκη στα κοινωνικά δίκτυα.
«Η παρατεταμένη κρίση στην Αγγλία δείχνει πως η Βρετανική δημοκρατία βρίσκεται σε παρακμή. Δυστυχώς, οι πολίτες και τα κόμματα διαλέγουν όλο και πιο ακατάλληλες ηγεσίες, όλο και πιο ακατάλληλο πολιτικό προσωπικό. Όταν ήρθε ο Μπορις Τζόνσον αυτό που σκέφτηκαν οι περισσότεροι ήταν ότι τέτοιος ανίκανος Πρωθυπουργός δεν είχε ξανά περάσει. Ένας κλόουν στα ηνία της πρωην Βρετανικής αυτοκρατορίας. Όταν παραιτήθηκε υποθέσαμε ότι τουλάχιστον δεν γίνεται χειρότερα. Και μετά ήρθε η Λιζ Τρας, ο Κουάσι Κουαρτεγκ και η παρέα τους. Σήμερα, παραιτήθηκε μετά από 45 μέρες στην Πρωθυπουργία. Τη μικρότερη θητεία στην ιστορία της Αγγλίας. Το μόνο που κατάφερε σε 45 μέρες είναι να αναστατώσει την Βρετανική οικονομία και να πλήξει σημαντικά το διεθνές κύρος της Μεγάλης Βρετανίας. Το ποιος θα έρθει τώρα κανείς δεν ξέρει, αλλά σημασία έχει ότι μια πρότυπη κοινοβουλευτική δημοκρατία για παραπάνω από έναν αιώνα πλέον δεν δουλεύει καλά. Εδώ όμως υπάρχει και ένα γενικότερο συμπέρασμα για τις δυτικές δημοκρατίες. Η έλλειψη σεβασμού για τους εκλεγμένους αντιπροσώπους, ο διαβρωτικός ρόλος των κοινωνικών δικτύων και των fake news, η ρηχή ενημέρωση, η αποδυνάμωση των θεσμών, η αύξηση των ανισοτήτων και ο διχασμός των κοινωνιών που βαθαίνει συνεχώς – όλα αυτά δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που πλήττει τα θεμέλια των δυτικών δημοκρατιών. Θεωρώ ότι είμαστε σε ένα σημείο καμπής. Πρέπει να γίνουν ριζικές και βαθιές αλλαγές στα πρόσωπα και στους θεσμούς. Αν δεν γίνουν δομικές μεταρρυθμίσεις τότε θα βρεθούμε μπροστά σε μεγάλες αλλαγές που μπορεί να πάρουν άσχημη τροπή. Η Ευρώπη, άλλωστε, μέσα στον 20ό αιώνα έχει τρομακτικές εμπειρίες από δημοκρατίες που παρήκμασαν και που αυτές οδηγήθηκαν».