“Πρέπει να είναι κανείς έξυπνος άνθρωπος για να γίνει κυνικός,και σοφός για να μην το κάνει” έλεγε η αμερικανίδα συγγραφέας Fannie Hurst.
Αν ο παραπάνω ορισμός,είναι αφοριστικός ως προς τις προϋποθέσεις του κυνισμού,ο ορισμός του Οσκαρ Ουάιλντ,<<κυνικός είναι αυτός που ξέρει την τιμή όλων των πραγμάτων,αλλά την αξία κανενός>>,είναι αποκαλυπτικός,ως προς τις προθέσεις του κυνικού.
Ο κ.Τσιπρας αγνοώντας την αξία του δημοψηφισματος-μετατρέποντάς το από όχι σε ναι-προσδιόρισε την τιμή του,όσο και το τίμημα της παραμονής του στην εξουσία.Κι ούτε γάτα ,ούτε ζημιά.
Η Κυβέρνηση αγνοώντας την αξία της Διαφάνειας και ποσό ζωτική είναι για την Δημοκρατία,τιμολόγησε την αξιοπιστία των<< προστατευόμενων μαρτύρων>>-υποθεση Novartis-όσο και το επιδιωκόμενο κομματικό της όφελος.
Ποιός θ´αναδείξει, ότι αξία ΔΕΝ έχει τι λέει κάποιος, αλλά ποιος το λέει!
Σήμερα που η Δημοκρατία δεν πέφτει με πραξικοπήματα, αλλά από τη σκανδαλολογία.(Πρεβελακης- καθηγητής Γεωπολιτικής στη Σορβόνη.)
Ο κ.Τσιπρας,αγνόησε την αυταξία της πρότασηςστον κ.Κουβελη,για την προεδρία της Δημοκρατίας,το αξιακό σύστημα της Αριστερας( όχι της πρώτη φορά αριστεράς)και τον αποτίμησε- στη σκάλα της εξουσιολατρειας-για τη θέση του αναπληρωτή Υπουργού του κ. Καμμένου.
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα,με μόνο κίνητρο-στο επίπεδο των συμβολισμών της Πολιτικής-τη νομιμοποίηση του κυνισμού ως κανονικότητα.
Κι ο συντοπίτης μας πολιτικός,πως μπόρεσε, πως έστερξε?
Χρήστος Αντ. Λαππας,τ.Δημαρχος Τρικκαίων.