12η Φλεβάρη : Η μέρα της Ερυθράς Χειρός…

Σήμερα, την 12^η Φλεβάρη, το μυαλό δεν επιτρέπεται να βρίσκεται πουθενά αλλού παρά μόνο στα παιδικά χέρια …….Σ’ αυτά τα χέρια που εξ’ ορισμού είναι καμωμένα μόνο για να δέχονται και να δίνουν χάδια, να παίζουν και να εξερευνούν τον κόσμο…… Ωστόσο, σ’ αυτό το αδηφάγο σύστημα του σύγχρονου κόσμου, το σύστημα της πλήρους σχετικοποίησης των εννοιών, των αξιών και των ιδεωδών στο όνομα το καταναλωτισμού, του κέρδους και της επεκτατικότητας, ακόμα και τα παιδικά χέρια φάνηκαν πολύτιμο εργαλείο….. Ας μην ξεχνάμε την παιδική εργασία και την παιδική σεξουαλική εκμετάλλευση………

Η σημερινή ημέρα είναι ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι …….. ένα θλιβερό εμβατήριο για τα παιδιά – στρατιώτες, που αντί για παιχνίδια, στα χέρια τους κρατούν όπλα…….. Για τα παιδιά του Κονγκό, της Ουγκάντα, των Φιλιππίνων, που αν και χιλιομετρικά απέχουν τόσο πολύ από εμάς, ωστόσο δεν παύουν να είναι παιδιά του κόσμου και της εποχής μας, τα οποία δεν γνώρισαν την ανεμελιά, το παιδικό παιχνίδι και τη θαλπωρή…. Που παρότι παιδιά, δεν είχαν ποτέ παιδική ηλικία……. Που ρίχτηκαν στη μάχη, κράτησαν το όπλο και σκότωσαν ή σκοτώθηκαν χωρίς να ποτέ να έχουν καταλάβει γιατί………Που δεν είδαν τα χρώματα, δεν άκουσαν τους ήχους, δεν γεύτηκαν, δεν ένιωσαν …… Για όλα τα παιδιά που πριν μάθουν να γράφουν και να αγκαλιάζουν έμαθαν να σημαδεύουν εν ψυχρώ……..Και μπορεί να αδιαφορούμε και να θεωρούμε ότι η προβληματική αυτή απέχει πολύ από την ελληνική πραγματικότητα και δεν μας αγγίζει, ωστόσο, αφενός μεν εκτός από κάτοικοι της γειτονιάς μας είμαστε και κάτοικοι του κόσμου, αφετέρου δε, ο πυρήνας  του κακού που αναδύεται μέσα από αυτή την θλιβερή πραγματικότητα της στρατολόγησης παιδιών σε μάχες, ο οποίος δεν είναι άλλος από τη βάναυση παιδική κακοποίηση,  έχει δυστυχώς διαποτίσει και την ευρωπαϊκή αλλά και την εθνική μας καθημερινότητα…. Αλήθεια, πόση κακοποίηση προϋποθέτει η νίκη του μίσους σε μία παιδική ψυχή;

Η 12^η Φλεβάρη, είναι η  μέρα που έχει επικρατήσει να αποκαλείται ως μέρα της Ερυθράς Χειρός, η οποία καθιερώθηκε το έτος 2002, όταν ξεκίνησε να εφαρμόζεται και η Συνθήκη του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των Παιδιών στις Ένοπλες Συγκρούσεις……… Τα σύμβολο της ημέρας αυτής…….Η παλάμη σε χρώμα κόκκινο , με μία μορφή παιδιού – στρατιώτη στο κέντρο της, είναι εκεί για να μας θυμίζει όχι μόνο τους αιματοβαμμένους πολέμους με παιδιά – θύματα, αλλά και την προστατευτική αγκαλιά που χρωστάμε και οφείλουμε όλοι εμείς οι  ……….ευρωπαίοι με τα ανώτερα ιδεώδη, τον ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό και την ανθρωπιστική παιδεία, να προσφέρουμε στα παιδιά αυτά……..

Στη χώρα μας το Προαιρετικό Πρωτόκολλο της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού που εμπλέκονται σε ένοπλες συρράξεις, κυρώθηκε με τον Νόμο 3080/2002, ο οποίος τέθηκε σε εφαρμογή την 22/11/2003, με την με αριθμό Φ.0546/6/ΑΣ 707/Μ.5387 ανακοίνωση του Υπουργού Εξωτερικών (ΦΕΚ Α΄ 292/18.12.2003).

Και αφού οι τόσες διεθνείς οργανώσεις, με τις εντυπωσιακές τηλεοπτικές καμπάνιες και τις παρελάσεις των διασήμων που ….κόπτονται για την προστασία της ανηλικότητας και του παιδιού, δείχνουν να έχουν αποτύχει επί του πρακτέου παταγωδώς… Ας έχουμε εμείς το νου μας στο παιδί…. Γιατί όπως λέει και ο Παύλος (ενν. Σιδηρόπουλος) αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα….….. .

 

 

ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΚΑΝΑΤΑ

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

 Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;