Ξημερώματα 25ής Νοεμβρίου -κατά τις 6 τα χαράματα- αναχώρησε το 2ό ΓΕΛ Τρίκαλων για την εξαήμερη εκδρομή ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ – ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ. Αφού τακτοποιηθήκαμε στις θέσεις μας άρχισε το ταξίδι μας για τη Σερβία στην οποία μείνανε δυο βράδια -της Πρώτης και της πέμπτης μέρας-. Μαζί μας είχαμε τη ξεναγό μας, την Κ. Ρένα και τους δυο οδηγούς που επειδή ήταν συνονόματοι τους βαφτίσαμε Βαγγέλης Α’ και Βαγγέλης Β’.
Προς Βελιγράδι το ταξίδι υπήρξε αίσιο αν και λίγο κουραστικό. Ήταν εντελώς διαφορετικό το περιβάλλον που αντικρίσαμε! Μεγάλα, φωτεινά κτίρια, αμάξια σε κάθε γωνία άρα μποτιλιάρισμα σε κάποιες φάσεις. Καζίνο-! Είναι όντως το «Τόκιο της Ευρώπης»!!!
Εκεί ξεναγηθήκαμε από το λεωφορείο τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης και έπειτα οι οδηγοί μας άφησαν στην οδό Μιχαηλοβα και ιδιαίτερα στο πεζόδρομο της περιοχής. Ήταν όντως μαγικό και όμορφο το τοπίο. Και πολύ ΚΑΘΑΡΟΤΕΡΟ σε σύγκριση με την Ελλάδα. Το ίδιο παρατηρήθηκε και στη Βουδαπέστη.
Αφού ξεκουραστήκαμε στο ξενοδοχείο επισκεφτήκαμε σπαστά το ναι του Αγίου Σάββα. Λογικά δεν υπήρχε σχεδόν κανένας από εμάς που να επισκέφτηκε τον ναό και να μην εντυπωσιάστηκε έστω και λίγο. Ήταν εξαιρετικά μια απίστευτη εμπειρία! Αφού κάναμε και μια τελευταία βόλτα στο πεζόδρομο του Βελιγραδίου ξεκινήσαμε για Βουδαπέστη. Λιγότερες ώρες ταξίδι άρα δεν κουραστήκαμε πολύ. Μόνο στα σύνορα υπήρξε κάποια καθυστέρηση, επειδή έπρεπε να κατεβαίνουμε συχνά από το λεωφορείο και να περνάμε όλοι από έλεγχο. Ευτυχώς δεν μπήκαν στη διαδικασία να δουν και το λεωφορείο γιατί θα είχαμε κάτσει στα σύνορα επί ώρες!
Φτάνοντας στη Βουδαπέστη κατά το απόγευμα -νύχτα τώρα εκεί- η αρχιτεκτονική ήταν αυτό που εντυπωσίασε τους περισσοτέρους. Και ιδίως οι Γοτθικοί ναοί! Ήταν πραγματικά μια εμπειρία να δεις τόσους πολλούς από κοντά και όχι σε φωτογραφίες. Το ξενοδοχείο εκεί ήταν όντως καλύτερο από αυτό της Σερβίας. Ο χώρος καθαρός, σύγχρονος. Λίγο στα δωμάτια μπήκε ο καθένας όπου να ‘ναι οπότε είμασταν σκορπισμένοι στο κτίριο. Και οι διάδρομοι ήταν εξαιρετικά μακριοί!
Μολαταύτα μια χαρά βολευτήκαμε και έτσι ξεκουραζόμασταν καλά για το πρωϊνό πρόγραμμα το οποίο περιείχε ξεναγήσεις, κούρσα με το λεωφορείο για να δούμε τα πιο δημοφιλή μέρη όπως το Κοινοβούλιο της Βουδαπέστης. Την τρίτη κιόλας μέρα πεταχτήκαμε στη Βούδα και είδαμε από κοντά τα ανάκτορα και τα παλάτια όπως και το πουλί άγαλμα το οποίο ακολουθήσε ο ιδρυτής της Ουγγαρίας για να ξέρει που να ιδρύσει την πόλη του -μύθος λογικά αλλά πρωτότυπος-.
Επισκεφτήκαμε επίσης και κατά τη τέταρτη ημέρα την πλατεία των Ηρώων όπως και το ζωολογικό κήπο στην περιοχή. Και αποκορύφωμα ήταν το βράδυ της τρίτης ημέρας η κρουαζιέρα στα νερά του Δούναβη. Το βράδυ είναι όλα φαντασμαγορικά! Το κοινοβούλιο και η «φάλαινα» έκλεψαν την παράσταση! Μόνο που δεν είχε τελικά σαμπάνια αλλά υγεία.
Στον ελεύθερο χρόνο μας άφηναν στην Χριστουγεννιάτικη αγορά! Στολισμένη από πάνω μέχρι κάτω το θέαμα άξιζε! Πάγκοι με φαγητά -δυστυχώς όμως ήθελαν με κάρτα να γίνεται η πληρωμή-, χριστουγεννιάτικα δέντρα, ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΛΥΣ! Μόνο το χιόνι έλειπε.
Και επειδή όπως είναι προφανές θέλαμε να ψωνίσουμε οι ξεναγός μας έδειξε κάποια ανταλλακτήρια από τα οποία αλλάζαμε τα ευρώ σε φιορίνια -δηνάρια στο Βελιγράδι!-. Μόνο που έπρεπε να αποφύγουμε τα πορτοκαλί ανταλλακτήρια και αυτά που έγραφαν συγκεκριμένη εταιρεία. Διπλός χαμός άμα το ανταλλακτήριο ήταν και πορτοκαλί και έγραφε την εταιρεία. Ας πούμε ότι δε ήθελαν να παίρνεις πρέφα ότι σε κλέβουν ένα μέρος των χρημάτων που τους δίνεις για να το αλλάξουν.
Οπότε και με τα ψώνια καλά πήγαμε! Το κακό της Βουδαπέστης ήταν ότι τα πάντα έκλειναν στις δέκα η ώρα το βράδυ στο κέντρο και ακόμη νωρίτερα σε περιοχές εκτός κέντρου άρα δεν είχαμε σχεδόν καμία βραδινή έξοδο πέρα από την κρουαζιέρα. Ήταν κάπως αν όχι εντελώς κρίμα αλλά ήταν αναμενόμενο ότι θα υπήρχε τέτοιο πρόβλημα. Οι κουλτούρες μας διαφέρουν.
Και αφού τα κάναμε όλα-όλα αυτά έπειτα από το πρωινό της πέμπτης μέρας πήραμε το δρόμο της επιστροφής! Σταματήσαμε όμως το βράδυ πάλι στο ξενοδοχείο που είχαμε στη Σερβία ώστε να ξεκινήσουμε φρέσκοι την άλλη ημέρα για Ελλάδα! Και μετά από ΚΑΜΠΟΣΕΣ στάσεις -πολύ τουαλέτα έπεσε..- φτάσαμε κατά τις δέκα η ώρα το βράδυ έξω από το λύκειο μας! Όλοι τρέξαμε στα σπίτια μας. Καλή η εκδρομή αλλά καλό και το κρεβάτι μας.
Προσωπικά μου άρεσε η εκδρομή αν κι θα μπορούσαμε να κάνουμε λίγα παραπάνω πράγματα. Όπως και να μην τη βγάζαμε πάντοτε στα McDonald’s αλλά να κλείναμε καμία ταβέρνα ή κάτι άλλο σχετικό. Καταβάλαν είδαμε σίγουρα νέα όμορφα τοπία που αξίζει να τα επισκεφτείς και μάθαμε ότι υπάρχουν και άνθρωποι που δε φωνάζουν όλοι την ώρα σαν εμάς τους Έλληνες! Οι καθηγητές, ο διευθυντής και η καθηγήτριας μας των αγγλικών, κυρία Περιστέρι -που υπήρξε πιο πριν η αρχηγός της εκδρομή απλά δεν κατάφερε να παρευρεθεί τελικά στην εκδρομή- έβαλαν τα δυνατά τους για την πραγματοποίηση αυτής της εκδρομής και τους ευχαριστούμε θερμά για αυτό! Πραγματικά θα παραμείνει μια εκδρομή αξέχαστη!!!
Δεν έχω καν ιδέα που αυτό το σχετικά άρθρο -μάλλον όχι άρθρο αλλά πιο πολύ σαν προσωπική μαρτυρία στο σημείο που φτάσαμε- θα δημοσιευθεί. Αλλά αν εσείς που το διαβάζετε δεν φτάσατε ακόμη στην τρίτη λυκείου ή θα ξανακάνετε τη τάξη να πάτε αυτή τη πολυμερής εκδρομή! Αξίζει και είναι αυτό που θα θυμάστε όταν θα μεγαλώσετε και θα το χαίρεστε ακόμη περισσότερο. Οι ‘παλαιότεροι’ θα καταλαβαίνουν τι εννοώ με τη προϋπόθεση ότι στα χρόνια τους και αυτοί είχαν αυτή τη τελευταία σχολική εκδρομή που τη λαχταρά κάθε μαθητής -ε, άμα όχι όλοι έστω οι περισσότεροι!-.
Για τους εκπαιδευτικούς και συμμετέχοντες μαθητές η:
Κουτσιανά Μαρία-Άννα μαθήτρια Γ τάξης