Τα όσα καταγράφηκαν χθες στο κέντρο των Τρικάλων, αλλά και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, ήταν συγκινητικά και επιβεβαίωσαν τη δύναμη ενός λαού που απαιτεί σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ένα Κράτος Δικαίου και μια Πολιτεία, μια Κυβέρνηση, που να τον σέβεται.
Το οφείλαμε αυτό το μνημόσυνο στα 57 παιδιά που χάθηκαν στα Τέμπη, λόγω της διαχρονικής εγκληματικής αμέλειας του Κράτους. Οφείλαμε σε αυτές τις ψυχές που χάθηκαν τόσο άδικα σε εκείνο το τραγικό δυστύχημα να βγούμε και να απαιτήσουμε ΔΙΚΑΙΟΣΗ. Οφείλαμε στους γονείς τους, στις οικογένειές τους, να τους επιβεβαιώσουμε πως δεν είναι μόνοι στον Γολγοθά που ανεβαίνουν. Οφείλαμε στους εαυτούς μας να ήμασταν εκεί, καθώς σε εκείνο το μοιραίο τρένο θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς οι ίδιοι, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι σύντροφοί μας.
Και ήταν συγκινητικό στα Τρίκαλα να βλέπεις ένα ανθρώπινο ποτάμι με χιλιάδες κόσμου να κινείται σιωπηλά. Να “αναβλύζει” κόσμος από κάθε γωνιά, από κάθε στενό. Νέοι με τα παιδάκια τους στα καροτσάκι, ηλικιωμένοι που έκλεισαν τις τηλεοράσεις και βγήκαν να απαιτήσουν ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Θυμηθείτε τις στιγμές μας όπως τις κατέγραψε με drone το trikalavoice.gr και σας ευχηθούμε αυτή η φωνή μας χθες, να ήταν μόνο η αρχή:
