ΜΥΤΙΛΗΝΗ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΝΑΟΣ, 17/2/2025: “Ο ΜΑΡΤΥΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΒΛΑΣΤΟΣ ΗΜΑΣ ΣΥΝΕΚΑΛΕΣΕ…” ( Ἀπολυτίκιο δεύτερο ἑορτῆς, Λεσβιακόν ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟΝ, Ἀθήνα 2016, σ.134 )
Μητροπολίτου Αὐλῶνος ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ μᾶς συνήθροισε σέ τοῦτον τόν ἱερόν χῶρον, γιά νά τιμήσουμε τή μνήμη ἑνός ἐκ τῶν εὐγενεστέρων μορφῶν τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς Ρωμηοσύνης, τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Βυζαντίου, τοῦ νεομάρτυρος.
Τά λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου καί τοῦ Κυρίου μας μᾶς εἰσάγουν στό πνευματικό κλῖμα τῆς ἐποχῆς: “Σύ οὖν κακοπάθησον ὡς καλός στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ” λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στόν μαθητή του Τιμόθεο. “Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμέ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν” λέει τό ἀδιάψευστο στόμα τοῦ Κυρίου μας.
Πρόκειται γιά τό πνευματικό κλῖμα τῆς ἐποχῆς τοῦ νεομάρτυρος ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Βυζαντίου, ἀλλά, γιατί ὄχι, καί τῆς ἐποχῆς μας. Εἶναι ἡ ἀντιπαράθεση τοῦ Χριστοῦ μέ τίς δυνάμεις αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Τοῦ κόσμου πού ζεῖ ἔξω ἀπό τήν ἀλήθεια καί τό Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ὁ χριστιανός, ζώντας σέ ἕναν τέτοιο κόσμο, θά δίνει διαρκῶς ὁμολογία τῆς πίστεώς του, πού ἐπισφραγίζεται πολλάκις καί μέ τό μαρτύριο τοῦ αἵματος. Δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει χριστιανός μέσα στόν κόσμο, πού μπορεῖ νά συνταχθεῖ μέ αὐτή τή μορφή αὐτοῦ τοῦ κόσμου, τήν ἀρνητική ἀπέναντι στό Εὐαγγέλιο, ἀλλά συγχρόνως δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει καί κόσμος πού ζεῖ ἐκτός τοῦ Εὐαγγελίου πού νά ἀποδέχεται τόν χριστιανό.
Ὁ χριστιανός παρουσιάζει ἕναν ἄλλον τρόπον ὑπάρξεως. Παρουσιάζει μιάν ἄλλη ταυτότητα, τήν ὁποίαν μισεῖ ὁ κόσμος. Ἐφόσον ἐμίσησε τόν Ἰησοῦ Χριστό θά μισεῖ καί τούς χριστιανούς, τούς μαθητές καί φίλους τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνοι εἶναι οἱ μισούμενοι ἀπό τόν κόσμο καί μεταξύ αὐτῶν εἶναι οἱ μάρτυρες τῆς πίστεώς μας καί γιά μᾶς τά πιό ζωντανά παραδείγματα πού ἔχουμέ στό μαρτύριο εἶναι οἱ νεομάρτυρές μας.
Τεκμήριο τῆς χριστιανικότητός μας εἶναι ἡ στάση πού τηρεῖ ὁ κόσμος τῆς ἁμαρτίας ἀπέναντί μας. Ὅλοι θέλουν νά δοξάζονται καί νά τιμοῦνται ἀπό τόν κόσμο. Μεγάλη αὐτή ἡ πτώση. Ὄταν μᾶς τιμάει, ἀλήθεια, ὁ κόσμος, μᾶς τιμάει ὡς στρατιῶτες Ἰησοῦ Χριστοῦ ἤ ὡς δικούς του ὀπαδούς; Ὁ χριστιανός εἶναι ἐπέκταση τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο. Εἶναι ἕνας συνεχής μάρτυρας. Θά εἶναι μάρτυράς Του «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς». Δίνει μαρτυρία Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μαρτυρία πίστεως, ἀγάπης, ἀλήθειας.
Μαρτυρία πίστεως πού σημαίνει πιστότητα στό Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μαρτυρία πίστεως καί ὅταν ἀποκτήσουμε τήν ἐσωτερική βεβαιότητα τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ μέσα μας. Πίστη εἶναι πιστότητα πού ὁδηγεῖ στή βεβαιότητα ὅτι ὁ Θεός πού πιστεύουμε εἶναι παρών μέσα στήν Ἱστορία, εἶναι ὁ Ἐμμανουήλ, ὁ Θεός, δηλαδή, ἀνάμεσά μας, μέσα μας, γύρω μας. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη μαρτυρία.
Ὑπάρχει καί ἡ δεύτερη, αὐτή εἶναι ἡ ἀγάπη. Ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀγάπης εἶναι μία σιωπῶσα παραίνεση πρός τόν κόσμο. Καί μόνον πού τόν βλέπουν οἱ ἄλλοι, αὐτό ἀρκεῖ. Χριστιανός εἶναι αὐτός πού μέ τήν παρουσία του καί μόνον πείθει ὅτι ὑπάρχει Θεός, ὅτι ὑπάρχει σωτηρία, αἰωνιότητα.
Αὐτός ὁ χριστιανός, κρίνοντας τόν κόσμο, δέν ἐλέγχει τόν κόσμο, ἀλλά ἀγαπᾶ τόν κόσμο. Θυσιάζεται γιά τόν κόσμο, γιατί ἡ θυσία εἶναι μαρτυρία προσφορᾶς. Γι’ αὐτό προβάλλουμε τόν ἅγιο. Ἀναρωτηθήκαμε, γιατί βρισκόμαστε σήμερα ἐδῶ; Εἴμαστε ἐδῶ, γιατί τιμοῦμε τόν νεομάρτυρα γιά τήν πιστότητά του στό Εὐαγγέλιο.
Ὁ νεομάρτυρας ἔγινε φῶς ἐλευθερίας καί ἐν Χριστῷ ζωῆς γιά τό Γένος μας. Ἀς παρακαλοῦμε τόν Θεό νά τοῦ μοιάσουμε. Ἀφοῦ δέν ἔχουμε μέσα μας, ὅμως, τόση χάρη, ὥστε νά τοῦ μοιάσουμε στό μαρτύριο τοῦ αἵματος, ἄς παρακαλοῦμε τόν Κύριο νά μᾶς δώσει τή δύναμη νά ὁμολογοῦμε τό ὄνομά Του.
Βρισκόμαστε σέ μιά καμπή τῆς Ἱστορίας τοῦ κόσμου. Τό 2000 μ.Χ. ἀπό πολλές δυνάμεις αὐτοῦ τοῦ κόσμου καί θρησκευτικές καί πνευματικές καί πολιτικές εἶχε μυθοποιηθεῖ, γιατί θά ἦταν ἡ ἔναρξη μιᾶς νέας ἐποχῆς. Ἡ νέα ἐποχή πού ἦρθε, ἦρθε νά ἀνατρέψει τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ἦρθε ὡς ἡ νέα τάξη πραγμάτων, πού θά ἀνέτρεπε τήν παγκόσμια τάξη πραγμάτων, πού εἰσῆλθε στήν ἱστορία τό 330μ.Χ. μέ τά ἐγκαίνια τῆς Κωνσταντινούπολης. Τότε θεμελιώθηκε ἕνας νέος κόσμος μέ ὅλες τίς ἀτέλειες πού εἶχε νά παρουσιάσει, ἀλλά ἦταν, ὅμως, ἕνας κόσμος πού ἦταν ἑνωμένος γύρω ἀπό τήν ἁγία Τράπεζα τῆς ἁγίας Σοφίας.
Τό κήρυγμα αὐτοῦ τοῦ κόσμου ἦταν ἡ ὀρθόδοξη πίστη, δηλαδή ὁ τρόπος τῆς ζωῆς τῶν ἁγίων μας. Τώρα ὁ νέος κόσμος θεμελιώνεται σέ ἕνα ἄλλο τρίπτυχο πού ἀνέτρεψε αὐτά τά θεμέλια. Ἔχουμε μία παγκόσμια μονοκρατορία, μία νέα πολιτειακή παγκόσμια δύναμη πού ἀνέλαβε τήν ἡγεσία ὅλου τοῦ κόσμου καί οἱ αὐθερεσίες της καθημερινά γίνονται γνωστές.
Οἱ πόλεμοι ἐκπέμπουν μία τρομερή ἀπειλή σέ ὅλον τόν κόσμο καί μάλιστα καί ἐμεῖς θά πρέπει νά συμμεριστοῦμε τίς ταλαιπωρίες αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων. Τόν Ἑλληνισμό καί τήν ἑλληνική σοφία ἔρχεται νά τήν ἀντικαταστήσει ἡ φιλοσοφία τοῦ Δυτικοῦ κόσμου, πού εἶναι ἕνας ἄλλος πολιτισμός μέσα στόν ὁποῖον δέν χωράει ἡ Ὀρθοδοξία.
Ἡ Ὀρθοδοξία ἀνατρέπει τόν δυτικό τρόπο σκέπτεσθαι πού εἶναι μία νέα πίστη. Καμμία σχέση αὐτή ἡ πίστη δέν ἔχει μέ τήν πίστη τῶν Πατέρων μας. Εἶναι ἡ λεγόμενη πανθρησκεία. Αὐτή θέλει νά συνθλιβοῦμε, νά συγχωνευθοῦμε σέ μία νέα πνευματική κατάσταση, πού δέν θά ἔχει καμμία σχέση μέ τήν Ὀρθοδοξία καί τό μαρτύριο.
Θά κληθοῦμε νά ὁμολογήσουμε. Νά εἴμαστε ἔτοιμοι. Γι’ αὐτό τιμᾶμε τόν Νεομάρτυρα. Καί τιμώντάς τον εἶναι σάν νά τοῦ λέμε. Ἐδῶ εἴμαστε καί ἐμεῖς. Τήν πίστη σου τηροῦμε, τήν ἀγάπη σου ὑλοποιοῦμε καί γι’ αὐτήν εἴμαστε ἕτοιμοι νά θυσιαστοῦμε. Νά δώσουμε φῶς μέσα στόν κόσμο. Ὁ κόσμος δέν σώζεται μέ τήν σοφία, τότε γιατί νά εἴχαμε τή Σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου;
Ποιός εἶναι ὁ ἐπίλογος τῆς διδαχῆς τοῦ ἁγίου μας νεομάρτυρα Θεοδώρου τοῦ Βυζαντίου, τοῦ πολιούχου καί προστάτη σας; Ἁπλά: Θυσία γιά τόν Χριστό, θυσία γιά τήν ἀλήθεια, θυσία γιά τόν ἄνθρωπο.
Ὦ πόλη τῆς Μυτιλήνης ἀπόλαυε τόν Ἅγιό σου! Ἀμήν.