‘’Από παιδιά και μόνο φτιάχνεις Ιεροσόλυμα’’ ( Ελύτης ).
Ο Ντοστογιέφσκι είχε προφητεύσει πως «ο Κόσμος στο μέλλον θα σωθεί από την ομορφιά, όταν σε κάθε ανήθικο αιώνα μια αισθαντική ψυχή θα παγιδεύεται μπροστά στη θέα της ομορφιάς, στην ομορφιά ενός παιδιού, ενός ανθρώπινου επιτεύγματος».
Αναμφίβολα ο τελευταίος στίχος στο επίγραμμα του Διονυσίου Σολωμού ( Εις Φραγκίσκα Φρέζερ ) « Όμορφος κόσμος ηθικός αγγελικά πλασμένος », στίχος που εκφράζει το δέος του ποιητή μπροστά στη λυτρωτική αποστολή της ηθικής ομορφιάς, δε θα μπορούσε να χαρακτηρίσει το σύγχρονο κόσμο.
Έναν κόσμο που η ηθική του τείνει να γίνει ένας νεκρός νόμος, μέσα σ’ έναν μονοδιάστατο πολιτισμό, που αντιμάχεται την ηθικοπνευματική ύπαρξη του ανθρώπου, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να μεταβάλλεται όλο και περισσότερο σ’ έναν ρομποτικό αντιάνθρωπο, κάτω από την αυταπάτη της αστραφτερής «Προόδου».
Και όμως η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο. Η ομορφιά, της απλότητας, της αθωότητας, της σοφής καρδιάς, της αγάπης χωρίς όρους και όρια, της εμπιστοσύνης χωρίς προϋποθέσεις. Η ομορφιά δηλαδή της ψυχής ενός παιδιού, δημιούργημα της τέλειας ομορφιάς, που, στη θεολογική γλώσσα, είναι ο Κύριός μας, στην πάσχουσα αγάπη Του.
Ωστόσο, για να μην μαραθεί αυτή η παιδική ομορφιά, αλλά να ανθοφορήσει και να καρποφορήσει στην ηθική εξέλιξη των παιδιών, είναι αδήριτη ανάγκη να επιβιώσουν τα παιδιά πρωτίστως βιολογικά. Τα παιδιά στην υπερσιτισμένη Δύση μεγαλώνουν και αποφασίζουν για τη ζωή τους. Τα παιδιά του τρίτου κόσμου δεν προλαβαίνουν να μεγαλώσουν για ν’ αποφασίσουν. Αποφασίζουν γι’ αυτά οι μεγάλοι και οι μικροί της γης. Και 40.000 παιδιά καθημερινά πεθαίνουν από την πείνα και τις αρρώστιες, σύμφωνα με τις στατιστικές της Ουνέσκο.
Ο Ντοστογιέφσκι είχε πει, έναν αιώνα πριν, πως «η ζωή και η Ιστορία της ανθρωπότητας δε θα δικαιωθούν ποτέ, όσο είναι δυνατόν σ’ αυτόν τον κόσμο να πεθαίνει και ένα μονάχα παιδί από πείνα!».
Βεβαίως δε φτάνει να ζήσουν. Έχουν ανάγκη τη σμίλη της ποιοτικής διαπαιδαγώγησης, της σταυρικής αγάπης, τον κόσμο της εσωτερικής ομορφιάς των γονέων τους, των δασκάλων τους και των πνευματικών τους.
Γονείς, Δάσκαλοι, Πνευματικοί και οι Ιεραπόστολοί μας σμιλεύουν την ομορφιά της ψυχής παιδιών στις εσχατιές του Κόσμου. Γίνονται οι Γονείς για τα παιδιά που πεινάνε, που διψάνε, που κρυώνουν περιφερόμενα στους δρόμους, παιδιά που ψάχνουν στα σκουπίδια μήπως βρουν κάτι για να ξεγελάσουν την πείνα τους, ρακένδυτα και άρρωστα, παιδιά που κινδυνεύουν να θυσιαστούν στις ανθρωποθυσίες των μάγων.
Γι΄ αυτά τα παιδιά η Ορθόδοξη Ιεραποστολή είναι το σπίτι τους, είναι η οικογένεια που ποτέ δεν είχαν. Ζουν μαζί τους οι Ιεραπόστολοί μας στα ορφανοτροφεία και τα οικοτροφεία της Ιεραποστολής. Γίνονται η αγκαλιά τους στις χαρές και στις λύπες τους, ο λευκός άγγελός τους στο προσκεφάλι της αρρώστιας τους, οι Δάσκαλοί τους στα Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια της Ιεραποστολής μεταγγίζοντάς τα αρχές και αξίες αιώνιες.
Και αυτή είναι η σημαντικότερη διαφορά από άλλους παιδικούς φορείς. Δηλαδή, μπορεί κάποιος να στείλει χρήματα στο εξωτερικό μέσω φορέων για να επιβιώσει και να μεγαλώσει ένα παιδί. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Όμως δεν είναι κοντά στο παιδί για να διαπλάσσει τη συνείδησή του, να του συστήσει πρότυπα, το πρότυπο του Ιησού Χριστού, να το βοηθήσει να ωριμάσει και να εξελιχθεί σε προσωπικότητα δυνατή στους πειρασμούς και τις δοκιμασίες της ζωής. Αυτό το μπορούν και το πετυχαίνουν οι υπεράνθρωποι Ιεραπόστολοί μας. Και για των λόγων το αληθές:
Γράφει η μοναχή και Ιεραπόστολος Νεκταρία Παραδείση.
«Ανάμεσα στα αγοράκια του Ορφανοτροφείου μας είναι και ο μικρός Ρόνι. Ο Ρόνι γεννήθηκε στα παραπήγματα που φυτρώνουν σε κάθε γωνιά της Καλκούτας. Ήταν ένα αγρίμι, όταν, πριν δύο χρόνια, ήλθε στο Ορφανοτροφείο «Άγιος Ιγνάτιος».
Ήταν ένα νευρικό παιδί που δεν ήξερε να επικοινωνεί παρά μόνο με βρισιές που έκαναν και τους μεγάλους να κοκκινίζουν. Ένα θυμωμένο μικρό παιδί, που η σκληρότητα που αντίκρισε στα παιδικά του μάτια το έκανε να έχει βία και αντίδραση μέσα του. Κλωτσούσε, έβριζε, έφτυνε. Σάστισε από την πρώτη μέρα που κανείς δεν αντέδρασε με βία στη στάση του. Μόνο αγκαλιά και αγάπη γνώρισε από τη συμπεριφορά μας.
Πολύ γρήγορη και θεαματική ήταν η μεταστροφή του. Είναι ένα από τα πιο πρόθυμα και υπάκουα αγοράκια μας, χαρούμενο και πολύ γλυκομίλητο. Του αρέσει το σχολείο και με χαρά το πρωί πάει στα νήπια. Έχει κλείσει δύο χρόνια στο Ορφανοτροφείο». ( Αδελφή Νεκταρία, Υπεύθυνη του Ιεραποστολικού Κέντρου στην Καλκούτα των Ινδιών).
Συμπέρασμα: Ορθόδοξη Οικουμενική Ιεραποστολή: Παιδαγωγείο ελεύθερης πολιτισμένης εσωτερικότητας, σέρα υψηλών ιδανικών και εκλεκτών συναισθημάτων με όραμα αιωνιότητας.
Δήμητρα Μέγα, Φιλόλογος
Μέλος του Ορθόδοξου Ιεραποστολικού
Συλλόγου ο Άγ. Οικουμένιος
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
