Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Site: http://www.gpapasimos.gr/
Twitter: @PapasimosG
Μια εκ των σοβαρών αρνητικών συνεπειών της δημοσιονομικής κρίσης του 2010 και της εισαγωγής της χώρας μας στον μνημονιακό «Λεβιάθαν», ήταν αναμφισβήτητα το πρόβλημα των κόκκινων δανείων. Από την «άνοιξη» της πιστωτικής ευφορίας μετά την είσοδο της χώρας στο ευρώ, με πρωταγωνιστές το αρπακτικό – τοκογλυφικό τραπεζικό σύστημα και την έλλειψη επενδυτικής παιδείας του ελληνικού λαού, που οδήγησε σε μεγάλη υπερχρέωσή του, εισήλθαμε στον «βαρύ χειμώνα», μετά την ουσιαστική πτώχευση της χώρας το 2010, αφού μειώθηκε βιαίως η αγοραστική δύναμη της πλειοψηφίας των Ελλήνων, με την εξτρεμιστική οικονομική πολιτική της υποτίμησης των πάντων.
Αντίστοιχες καταστάσεις αντιμετώπισαν και άλλες χώρες, από τις Η.Π.Α. έως την Ισλανδία και τον ευρωπαϊκό Νότο, εκείνη την περίοδο της μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης των τοξικών ομολόγων του 2007. Καμία όμως από αυτές δεν επέτρεψε το πρόβλημα των κόκκινων δανείων να μετατραπεί σε οικονομική και κοινωνική «γάγγραινα», που δέκα χρόνια μετά την είσοδο στον μνημονιακό «ζουρλομανδύα» αποτελεί ένα εν εξελίξει εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό έγκλημα.
Για να καταδειχθεί η διάσταση αυτού το φαινόμενου, οι Η.Π.Α. το 2008 με αστραπιαίες διαδικασίες κρατικοποίησαν μία από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες τράπεζες, τη Citi Bank και, αφού την εκκαθάρισαν από τα τοξικά ομόλογα και δάνειά της, στη συνέχεια, ως γνήσια καπιταλιστική χώρα, την παρέδωσαν στους ιδιώτες, με σημαντικό όφελος, όμως, για την οικονομία και το τραπεζικό σύστημα.
Από την άλλη, η Ισλανδία, η οποία πτώχευσε το 2010, εφάρμοσε μια ορθολογική, κοινωνική και δίκαιη λύση με σπουδαία αποτελέσματα, αυτή, δηλαδή, του κουρέματος όλων των ληφθέντων έως τότε δανείων από τους πολίτες (κόκκινων και πράσινων), σε ποσοστό 30% ως 70%, με βάση την πτώση των τιμών των ακινήτων και της οικονομίας γενικότερα, σε συνδυασμό με την ατομική αγοραστική δύναμη των δανειοληπτών. Αυτό είχε ως συνέπεια την παροχή οξυγόνου στην κοινωνία, αλλά και στην οικονομία, η οποία κατάφερε να βγει από τη κρίση και την χρεοκοπία.
Τέλος, πιο κοντά σε εμάς, η Κύπρος νομοθέτησε την λεγόμενη «ρήτρα προτεραιότητας» του δανειολήπτη έναντι των funds, στα οποία οι τράπεζες σκόπευαν να πωλήσουν τα δάνεια, παρέχοντας, έτσι, τη δυνατότητα σε κάθε δανειολήπτη, προσφέροντας αυτός ένα ευρώ παραπάνω από την τιμή με την οποία θα μεταβιβάζονταν στα funds, να αναλάβει ο ίδιος την αποπληρωμή του δανείου.
Τίποτα από αυτά δεν έγινε στη χώρα μας. Αντίθετα, διαπράχθηκαν «διαρκή οικονομικά εγκλήματα», αφενός, με τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών με χρήματα των φορολογούμενων, που συσσωρεύθηκαν ως δημόσιο χρέος, χωρίς κανένα, μάλιστα, αποτέλεσμα, αφού τα χρήματα αυτά έχουν «κάνει φτερά», οι δε τράπεζες συνεχίζουν να παραμένουν έως σήμερα «παράσιτα» της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας και, αφετέρου, με την συντελούμενη μαζική πώληση των κόκκινων δανείων «αντί πινακίου φακής», σε ξένα και ντόπια funds και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και της πρώτης κατοικίας. Έτσι, η διενέργεια μαζικών ηλεκτρονικών πλειστηριασμών μετά την λήξη της παράτασης του ανεκδιήγητου και κατ’ όνομα νόμου περί δήθεν «προστασίας» της πρώτης κατοικίας, θα αγγίξει τον σκληρό πυρήνα της πρώτης λαϊκής κατοικίας.
Η σημερινή κυβέρνηση της Ν.Δ., επιχαίροντας ότι ακολουθεί τον νόμο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στον τομέα αυτό, προβαίνει σε υποκριτικές εκκλήσεις, να κάνουν όλοι αίτηση στην λεγόμενη πλατφόρμα προστασίας της πρώτης κατοικίας, τη στιγμή που λόγω των περιορισμών, που θέτει αυτός ο νόμος, είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να ενταχθεί ούτε το 1% των κόκκινων δανειοληπτών, που πραγματικά δικαιούνται προστασίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι, μέχρι σήμερα, σε διάρκεια περίπου σχεδόν ενός έτους, έχουν εγκριθεί λιγότερες από 100 περιπτώσεις!
Η δε προαναγγελία ψήφισης νόμου για πτωχεύσεις των φυσικών προσώπων θα αποτελέσει την τελική ταφόπλακα για κατάργηση κάθε είδους προστατευτικού πλαισίου στο κρίσιμο αυτό θέμα και στην έναρξη επιθετικότερων και μαζικότερων πλειστηριασμών. Αυτή η εξέλιξη, όμως, δεν θα έχει μόνο οικονομικές και σοβαρές κοινωνικές παρενέργειες, αλλά θα αγγίξει και τον εθνικό πυρήνα, αφού μία τέτοια σοβαρή κοινωνική αναταραχή αποτελεί ανεπίτρεπτη συνέπεια για τα μείζονα ανοιχτά εθνικά θέματα και τη μέγιστη σημερινή απειλή του τουρκικού επεκτατισμού κατά της Ελλάδας. Δε χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης, για να διαπιστώσει τις καταστρεπτικές συνέπειες που μπορεί να έχει μια τέτοια εξέλιξη για την κοινωνική συνοχή της χώρας, η οποία δοκιμάζεται, ήδη, και με την εξέλιξη του άλλου μείζονος θέματος, του μεταναστευτικού – προσφυγικού, όπως φωτογραφίζεται από τις έντονες κοινωνικές αντιδράσεις των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.
Με βάση τα παραπάνω, το συμπέρασμα που προκύπτει στο θέμα των κόκκινων δανείων, είναι ότι η μη εφαρμογή λύσεων στην Ελλάδα, που πέτυχαν σε άλλες χώρες, χωρίς, μάλιστα, αυτές να αποτελούν κάτι επαναστατικό ή κάποια αθέμιτη διαδικασία για την διεθνή νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία (ΗΠΑ, Ισλανδία, Κύπρος), οφείλεται στη στρατηγική επιδίωξη των δανειστών για πλήρη αφελληνισμό της πλήρους εγχώριας παραγωγικής βάσης και την υφαρπαγή των φιλέτων της ελληνικής γης και περιουσίας, με την αγαστή συνεργασία ενός ανίκανου και εξαρτημένου πολιτικού προσωπικού εξουσίας της τελευταίας δεκαετίας και των ντόπιων παρασιτικών κορακιών, που διαχρονικά έχουν σκυλεύσει τον εθνικό πλούτο.
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
