Του Μητροπολίτου πρ. Αυλώνος Χριστοδούλου
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ
Καί ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἀναφέρεται στή θεραπεία δαιμονιζομένου ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό. Τέσσερις Κυριακές τοῦ ἔτους στή θεία Λειτουργία ἀναγινώσκονται περικοπές μέ θέμα τή θεραπεία δαιμονιζομένων. Ἤδη στίς 12 Ἰουλίου ἑρμηνεύσαμε μιά ἀπό αὐτές. Σήμερα θά πράξουμε τό ἴδιο μέ τήν περικοπή αὐτή καί, ἐν καιρῷ, θά ἐρμηνεύσουμε τίς περικοπές Ι΄ Ματθαίου καί Δ΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν.
Γιατί τόσες φορές τό χρόνο ἀναγινώσκονται εὐαγγελικές περικοπές μέ θέμα τή δαιμονοπληξία; Πρώτη ἀπάντηση θά πάρουμε ἀπό τόν ἀπόστολο Παῦλο: Λέει, λοιπόν, πώς οἱ ἄνθρωποι στή ζωή μας «δέν ἔχουμε νά παλέψουμε μέ ἀνθρώπους ἀλλά μέ ἀρχές καί ἐξουσίες, δηλαδή μέ τούς κυρίαρχους τοῦ σκοτεινοῦ τούτου κόσμου, τά πονηρά πνεύματα πού βρίσκονται ἀνάμεσα στή γῆ καί στόν οὐρανό» (Ἐφ. 6, 12). Ἄρα, ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐφιστᾶ στόν καθένα μας τήν προσοχή πού θά πρέπει νά δείχνει γιά ἕνα τέτοιο πνευματικό θέμα.
Ὁ ἄνθρωπος θά μπορούσαμε νά ποῦμε, σά δεύτερη ἀπάντηση, πώς βρίσκεται σέ διαρκή ἐμπόλεμη κατάσταση μέ τό διάβολο, πού δέν εἶναι μιά ἀόριστη δύναμη τοῦ κακοῦ, ἀλλά πρόσωπο, πού τό ἔργο του εἶναι νά τόν ξεγελάει καί νά τόν ἀπομακρύνει ἀπό τό Θεό. Αὐτό θέλει νά μᾶς πεῖ πώς ὁ κίνδυνος ἀπό τό διάβολο εἶναι πάντα πνευματικός, γι’ αὐτό καί τά μέσα τῆς Ἐκκλησίας, μέ τά ὁποῖα τόν πολεμάει, εἶναι μέσα πνευματικά.
Ὁ διάβολος δέν πολεμιέται μόνο μέ τήν ψυχοσωματική δύναμη τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά, κυρίως, μέ τή θεία Χάρη, ἡ ὁποία ἐνισχύει καί κάνει ἀνίκητες τίς φυσικές καί πνευματικές του δυνάμεις. Ἡ θεία Χάρη καί ἡ πίστη τοῦ ἀνθρώπου, πού χωρίς αὐτή δέ γίνεται τίποτε, κρατοῦν τόν ἄνθρωπο σέ νήψη, νηφαλιότητα καί ἀγρυπνία (Α΄ Πέτρ. 5, 8). «Κανένας δέ μπορεῖ νά μᾶς βλάψει, ὅταν ἐπιδιώκουμε μέ κάθε τρόπο τό καλό» (Α΄ Πέτρ. 3, 13).
Σέ μᾶς τούς ἀνθρώπους δέν ἀπομένει παρά νά γρηγοροῦμε, γιατί ὁ διάβολος περιφέρεται σάν τό λιοντάρι πού βρυχᾶται, ζητώντας κάποιον νά καταβροχθίσει. Ἀντιστεκόμενοι, ὅμως, μένουμε ἀκλόνητοι στήν πίστη μας, πού σημαίνει πώς ἡ πνευματική μας φαρέτρα περιέχει τά ἀντίστοιχα βέλη γιά τήν καταπολέμησή του.
Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἀκούσαμε καί ἕνα διάλογο ἀνάμεσα στόν Ἰησοῦ Χριστό καί στή λεγεώνα τῶν πονηρῶν πνευμάτων, τά ὁποῖα μιλοῦσαν μέσα ἀπό τό δαιμονόπληκτο. Ὁ διάλογος αὐτός ἀποτελεῖ σαφέστατη ἀπόδειξη καί μαρτυρία γιά τό διάβολο ὡς προσώπου καί ὄχι ἁπλά, ὅπως προείπαμε, ὡς προσωποποιήσεως τοῦ κακοῦ. Βέβαια, σέ αὐτό τό διάλογο βλέπουμε καί τό Θεάνθρωπο Κύριό μας ὡς Θεό, πού ἡ ἐξουσία του εἶναι καί στή γῆ καί στόν οὐρανό.
Ἀπό τή μελέτη τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ἀλλά καί ὅλες τίς ἄλλες καί τῶν δύο ἄλλων Συνοπτικῶν (Ματθαίου καί Μάρκου) καταλήγουμε σέ ἕνα ἐρώτημα: Ὁ διάβολος, γιατί δέ μετανοεῖ, ἀφοῦ γνωρίζει τί τόν περιμένει τήν ὥρα τῆς Κρίσεως; Ἕνα «Κύριε ἐλέησον» ἀρκεῖ καί ἀπό πνεῦμα σκότους νά γίνει φωτεινός ἄγγελος.
Δέ θέλει νά μετανοήσει, δέ μπορεῖ νά μετανοήσει. Δέν εἶναι ἐλεύθερο ὄν, γι’ αὐτό καί δέ μπορεῖ νά δημιουργήσει τό καλό. Μοιάζει, θά λέγαμε, μέ τούς κολασμένους στήν κόλαση πού ζοῦν ὄχι στή χαρά τῆς ἀγαπητικῆς τους κοινωνίας μέ τό Θεό, ἀλλά μέσα στό μαρτύριο τῆς μή κοινωνίας τους μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Ὁποῖος βρίσκεται καί στόν Παράδεισο καί στήν Κόλαση.
Ὅλος ὁ κόσμος νά προσευχηθεῖ, ὁ διάβολος δέν πρόκειται νά μετανοήσει ποτέ, γιατί δέ μπορεῖ νά ξεπεράσει οὔτε τόν ἑαυτό του, ἀλλά οὔτε καί τό κατόρθωμά του, τό θάνατο. Θά εἶναι, ἐσαεί, νεκρός πνευματικά. Καί αὐτό νά τό προσέξουμε πάρα πολύ μή μᾶς πείσει πώς δέν ὑπάρχει καί γίνουμε ὑποχείρια ὄργανά του. Ἐμεῖς εἴμαστε τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ ζωή μας, ἡ καταφυγή μας, ἡ σωτηρία μας καί ὁ παράδεισός μας.