ΑΝΤΙΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ… Όλα όσα ζήσαμε εμείς οι Τρικαλινοί αυτό το καλοκαίρι που τελείωσε και… ας μην τελείωσε ακόμη (… μέχρι τον Οκτώβρη, βουτιές στον Πλαταμώνα)…
Ζήσαμε πολλά είναι η αλήθεια αυτό το καλοκαίρι. Ήταν που είχε καύσωνα συνέχεια, ήταν που άνοιξαν οι σήραγγες στα Τέμπη και φτάναμε για πλάκα σε Πλαταμώνα, Νέους Πόρους, Σκοτίνα και ενδιάμεσα, ήταν που έγινε πάλι must η Αιδηψός (… επώνυμοι Τρικαλινοί εθεάθησαν να παλεύουν με τις γριές στα θερμά), ήταν και η διάθεσή μας, που «τα γράψαμε όλα», ρίξαμε «πιστολιά» σε όλα και αντί να πληρώσουμε ΕΦΚΑ και φόρους πλατσουρίζαμε στη παραλία…
Κι εκεί που πλατσουρίζαμε η 40άρα από δίπλα, που δε μίλαγε με τον άντρα της πόσταρε στο facebook ότι… «νιώθει πως την αγαπούν» στη παραλία των Μεσαγγάλων, αγκαλιά με το πιτσιρίκι της (tragic)…
Και τι άλλο ζήσαμε φέτος στη παραλία Παναγίτσα μου;… Τι;… Καυγάδες τρικούβερτους για παιδιά, λεφτά, παγωτά, αντηλιακά, παρεξηγήσεις με την madam που πάλευε 20΄ να παρκάρει στη Βελίκα, κρατώντας το τιμόνι με το ένα χέρι και με το άλλο κολλημένο το κινητό στο αυτί (… tragic 2)…
Και τα ζευγάρια;… Τρέλα!… «Που έβαλες τα κλειδιά..… με γέμισες άμμο… νομίζω με τσίμπησε τσούχτρα… ξέχασες τα γυαλιά μου στο αυτοκίνητο,
κάνε πιο κει… σιγά την παραλία που μας έφερες… δεν έχει αντηλιακό, το άδειασες όλο… τι το ‘θελες το παγωτό, πανάκριβο… φέρε λίγο καρπούζι, πρόσεχε, στάζει… βαρέθηκα… πάχυνες… να φύγουμε… να κάτσουμε, δεν βρίσκω το κινητό μου, φταίω εγώ που ήρθα, ίδια η μάνα σου η τρελή, δεν πάει άλλο, χωρίζουμε, πάρε ΤΩΡΑ το δικηγόρο (…)… Μα… είναι κλειστά το καλοκαίρι»…
Και του χρόνου με υγεία!!!… Σε… άλλη παραλία…
Αγαπημένη μου… Post tenebras lux…