Το απόλυτο ΞΕΝΕΡΩΜΑ κατάντησε η Εθνική του μπάσκετ κι ο καθένας “αμολάει” το μακρύ και το κοντό του για τον τομέα των αποδυτηρίων και της ψυχολογίας, λες και είναι τα μόνα που φταίνε για την κατάντια μας να μην μπορούμε να κερδίσουμε την κάθε Φιλανδία, Πολωνία ή Σλοβενία.
Φυσικά και θα συμφωνήσω με την άποψη του Θανάση Αντετοκ. ότι η ψυχή (και το φιλότιμο) απουσιάζουν από τους περισσότερους παίκτες, οι οποίοι εμφανίζονται κουρασμένοι και αδιάφοροι, λες και κάνουν αγγαρεία.
Φυσικά και θα συμφωνήσω με την άποψη των υγιώς σκεπτόμενων φιλάθλων, ότι η κεφαλή (βλ. διοίκηση της Ομοσπονδίας) είναι απαρχαιμένη και έπρεπε να είχε αλλάξει προ πολλού.
Φυσικά και θα συμφωνήσω με την άποψη ότι η προετοιμασία ήταν ελλιπής και προβληματική, ιδίως με την εγκληματική καθυστέρηση της έλευσης προπονητή και την αναγκαστική αποχώρηση του Γιάννη Αντετοκ. πάνω στον οποίο οι πάντες στήριζαν τις όποιες ελπίδες διάκρισης.
Όλα αυτά είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα.
Αυτά που ΔΕΝ λένε όμως οι …… γνωστοί …. ειδήμονες και επαϊοντες, είναι ότι στυλ του παιχνιδιού έχει ξεκάθαρα αλλάξει, όλοι έχουν προσαρμοστεί στα καινούρια δεδομένα και εμείς επιμένουμε να κάνουμε πως τάχα ….. δεν βλέπουμε.
Το περιβόητο “small – ball” που μας ….. ζάλισαν τόσες ημέρες, δηλ. (για να καταλαβαινόμαστε) το παιχνίδι – ροντέο με τους 4 κοντούς συν έναν κατά συνθήκη “ημίψηλο” είναι πλέον πάγια κατάσταση στο ευρωπαϊκό μπάσκετ κι όχι “ανταρτοπόλεμος” ή ειδική συνθήκη, όπως αρέσκεται να το αποκαλεί η ελίτ του “σκεπτόμενου” άλλως by the book ή ελληνιστί ορθόδοξου μπάσκετ, με τα ψηλά και βαριά σχήματα.
Κι αν – στην τελική – ο αργός Μπουρούσης κι ο ξεζουμισμένος Πρίντεζης (πρωτίστως) ο “άμπαλος” Καλάθης ή – ξέρω γω – ο άστοχος και χωρίς post -up παιχνίδι Παπανικολάου, δεν “βολεύονται” ρε παιδί μου μ’ αυτό το στιλ, δεν μπορώ να εξηγήσω τις “εμμονές” του Μίσσα να ξεκινάει σώνει και καλά μ’ αυτούς, να πάει το παιχνίδι με το καλησπέρα στους 25 πόντους και να τρέχει μετά να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται από πλευράς γοήτρου, αυτοπεποίθησης κλπ. κλπ. ασχέτως του επαναλαμβανόμενου αρνητικού αποτελέσματος.
Κοντολογίς:
ΟΛΕΣ οι ευρωπαϊκές ομάδες, κι όχι μόνο της μικρομεσαίας κατηγορίας στην οποία – μας αρέσει ή όχι – ανήκουμε κι εμείς, παίζουν πλέον όλο και πιο συχνά αυτό το ……..ανταρτομπάσκετ, το οποίο τείνει να γίνει τάση και απαιτείται αμέσως προσαρμογή.
Όπως αποτέλεσε και παλαιότερα τάση το …. περιβόητο πια pick n’ roll, (δηλ. το σκριν στη μπάλα) o undersize ψηλός, τα τρία γκαρντ στην ίδια πεντάδα, οι αλλαγές στην άμυνα σε όλα τα σκριν, το izolation παιχνίδι στην επίθεση στις ειδικές καταστάσεις, κ.ο.κ. (μπορώ να αναφέρω κι άλλα σε όποιον θέλει) στα οποία προσαρμοστήκαμε μια χαρά και πήγαμε παραπέρα.
Συνεπώς κι απόψε με την Πολωνία αλλά και αργότερα με τη Λιθουανία ή δεν ξέρω με ποιόν άλλο, όπως κι εχθές με τη Φιλανδία ή τη Σλοβενία, μην περιμένουμε να μας παίξουν διαφορετικά.
Απαιτούνται πόδια, τρεξίματα και πνευμόνια για να παίξεις άμυνα, να πάρεις τα ριμπάουντ, να πάς στο ” ξύλο” και τις επαφές και να τρέξεις στο trazition ώστε να έχεις πιθανότητες να πάρεις τη νίκη.
Αν, απέναντι σε όλα αυτά, εμείς αντιπαραθέσουμε πάλι το …….. – μέχρι χασμουρητού – σκεπτόμενο μπάσκετ της περασμένης δεκαετίας, ή τις άμυνες με τα “under” επειδή βαριόμαστε (ή δεν μπορούμε) να κάνουμε hedge – out όπως κάνουν ο Θανάσης με τον Αγραβάνη ε, μην παραπονιόμαστε μετά ότι μας κερδίζουν τα ….. χωριά που μέχρι χθες εμείς οι …….. υπερόπτες έλληνες ….. απλά “δεν τα βλέπαμε” ……
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Βαγγέλης Μοιριώρης (αναλύει ό,τι βλέπει και λέει ό,τι αισθάνεται)
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
