Τρία κορίτσια, να περιμένουν στο σπίτι… και ο άντρας της, επί ποδός. Όλη η οικογένεια, στημένη πάνω απ΄ το live streaming, ένα θρίλερ, μέχρι το τέλος. Η μαμά, η σύζυγος, παλεύει για τους Ολυμπιακούς. Η 48χρονη μαμά, η σύζυγος το έχει βάλει πείσμα, να επαναλάβει αυτό που έκανε πριν από 17 χρόνια, όταν δεν ήταν ακόμη μαμά και σύζυγος.
Και η οικογένεια, μαζί με όλους μας, είδε την Αιμιλία Τσουλφά, εκεί, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Πορτογαλίας, να προκρίνεται μαζί με την Αριάδνη Σπανάκη, στους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο! Και πάνω που η φωτογραφία του κοριτσιού με το δάφνινο στεφάνι στο κεφάλι, μαζί με την Σοφία Μπεκατώρου, είχε αρχίσει να θαμπώνει, πήρε ξανά λάμψη.
Γιατί η Αιμιλία Τσουλφά, αυτό το θηρίο πείσματος και σθένους, μπήκε πλήρωμα με την εικοσάχρονη Αριάδνη, έδωσε τα φώτα, την τρομερή πείρα, την ωριμότητα και πέτυχε το ύψιστο:
Τη συμμετοχή στο κορυφαίο γεγονός του πλανήτη. Η τέταρτη συμμετοχή της σε Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς είχαν προηγηθεί εκείνες του 1996, του 2000 και του 2004, της Αθήνας, του χρυσού της μεταλλίου δηλαδή. Η Αιμιλία, μετά την φοβερή πρόκριση στην Πορτογαλία, άνοιξε το κινητό της, μίλησε με τον άντρα της και τα κορίτσια της και μετά μίλησε και σε εμάς για τις σκέψεις και τα συναισθήματά της…
-Αιμιλία, λίγες ώρες μετά την μεγάλη πρόκριση, έχεις συνειδητοποιήσει τι κάνατε;
-«Ήταν μια πολύ δύσκολη προσπάθεια και τελικά πετύχαμε τον στόχο!»
-Πώς σας βγήκε;
-«Είχαμε κάνει πολύ δουλειά, βέβαια παρέμενε κάτι πολύ δύσκολο γιατί δεν είχαμε καθόλου χρόνο να δουλέψουμε. Δεν είχαμε αγώνες λόγω κορονοϊού, διότι δεν έγιναν καν, ήταν όλα δύσκολα.»
-Θυμάμαι, ήσασταν ξανά τον Ιανουάριο στην Πορτογαλία για προετοιμασία…
-«Ναι, είχαμε έρθει άλλες δύο φορές ενόψει παγκοσμίου, προπονηθήκαμε πολύ και απέδωσε.»
-Με το παραπάνω !
-«Γενικά όλο το διάστημα που ξεκινήσαμε με την Αριάδνη -από την αρχή της κοινής μας προετοιμασίας- κάναμε πολύ δουλειά και στην Αθήνα αλλά και εδώ, που είχαμε έρθει νωρίτερα. Για ένα μήνα συνολικά, δουλέψαμε πολύ.»
-Υποσκελίσατε στην εσωτερική πρόκριση τις Μπόζη και Κλωναρίδη που θεωρητικά ήταν φαβορί…
-«Εντάξει… εμείς είχαμε δουλέψει πάρα πολύ και εγώ πιστεύω ότι απλά χρειάζεται δουλειά. Από κει και πέρα, αν μπορείς να βγάλεις τον καλύτερό σου εαυτό, μετά… ο καλύτερος κερδίζει. Αν τα καταφέρεις, απλά είναι το αποτέλεσμα όλων των κόπων.»
-Στα 48 σου χρόνια, 17 χρόνια μετά τον θρίαμβο με το ίδιο σκάφος. Είναι το.. ίδιο;
-«Είναι τώρα αναμφισβήτητα πιο δύσκολο για μένα, γιατί το αγώνισμα έχει αλλάξει πολύ από τότε που αγωνιζόμουν με την Σοφία και είναι αυτή τη στιγμή πολύ πιο απαιτητικό από πλευράς φυσικής κατάστασης. Για εμένα ήταν πολύ δύσκολο να δουλέψω να μπορέσω να φτάσω εδώ για να αγωνιστώ σε παγκόσμιο πρωτάθλημα…Πολύ πιο απαιτητικό.»
-Απλά το θέμα της φυσικής κατάστασης έχει διαφοροποιηθεί;
-«Σίγουρα και κάποιες τεχνικές διαφορές, αλλά αναμφισβήτητα και η φυσική κατάσταση είναι διαφορετική οπότε για εμένα ήταν…μειονέκτημα και όχι πλεονέκτημα.»
-Οι τρεις κόρες σου πώς αντέδρασαν;
-«Χάρηκαν πολύ δεν πρόλαβα να τους μιλήσω πάρα πολύ μετά τον αγώνα η αλήθεια είναι…τους είπα θα μιλήσουμε με πιο ηρεμία.»
-Με τη Σοφία Μπεκατώρου μιλήσατε;
-«Ναι, ναι μιλήσαμε μετά τους αγώνες. Το έζησε μέχρι και το τέλος, υπήρχε πολύ αγωνία… το παρακολουθούσε στενά. Μου λέει: «πολύ θρίλερ ήταν ο τελευταίος αγώνας… καρδιοχτυπήσαμε». Το χάρηκε πάρα-πάρα πολύ η Σοφία!»
-Γιατί το έκανες; Γιατί ήθελες να επανέλθεις;
-«Ήταν πολύ δύσκολο, η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα βάλει καν σαν στόχο, βγήκε πολύ αυθόρμητα γιατί έτσι… με προέτρεψε και ο Ανδρέα Παπαδόπουλος ο προπονητής μας, να μπω να τρέξω έναν αγώνα με την Αριάδνη που δεν είχε πλήρωμα και μπήκα χωρίς να σκεφτώ ούτε προκρίσεις ούτε ολυμπιάδες, ούτε τίποτα. Και λίγο λίγο μετά άνοιξε η όρεξη που λένε…»
-Ο άντρας σου πώς αντέδρασε;
-«Είναι κι εκείνος πολύ χαρούμενος οπωσδήποτε… δεν ήταν εύκολη προσπάθεια, γιατί εκτός από το αγωνιστικό κομμάτι, είχε πίσω και μια…οικογένεια. Τρία παιδιά, οπότε ήταν κάτι αρκετά βαρύ. Αλλά σίγουρα με στήριξε όλη μου η οικογένεια, σε όλη την προσπάθεια. Ειδικά τώρα που ήταν οι αγώνες , ο άντρας μου είχε αναλάβει τα πάντα, οπότε δεν είχα καμία έννοια, δεν μου μετέφερε και κανένα άγχος και κάθε μέρα ήταν …όλα καλά. Και το μόνο που μου έλεγε ήταν να προσπαθώ να μην αποσυντονίζομαι με θέματα… της οικογένειας, καθόλου. Η αλήθεια είναι ότι ήταν πολύ σημαντικό, ότι με άφησε να συγκεντρωθώ τελείως στο στόχο και είχε αναλάβει τα πάντα.»
-Θα αναλάβει και τα πάντα και όσο βρίσκεσαι στο Τόκιο για τους Ολυμπιακούς!
-«Ναι…δύσκολα θα μπορέσει να έρθει η οικογένειά μου, αν και θα το ήθελα πάρα πολύ. Νομίζω ότι μέχρι στιγμής τουλάχιστον έχουν πει ότι δεν θα επιτρέπονται οι θεατές, δεν ξέρω τώρα πώς μπορεί να εξελιχτεί το όλο θέμα.»
-Τόκιο λοιπόν, Με τι όνειρο πας;
-«Η αλήθεια είναι ότι έχουμε πολύ δουλειά μπροστά μας, για εμάς ήταν ο πρώτος αγώνας -πραγματικά μεγάλος- εδώ στην Πορτογαλία, οπότε τώρα είδαμε και τις συναθλήτριές μας, είδαμε και το επίπεδο, είδαμε τις αντίπαλές μας, κάπου είναι νωρίς. Χρειαζόμαστε και εξοπλισμό γιατί το σκάφος που τρέχαμε είναι παλιό και χρειάζονται πολλά πράγματα με τα οποία πρέπει να ασχοληθούμε και να οργανωθούμε… πρέπει να σταλούν κάποια πράγματα. Έχει πολύ τρέξιμο… θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ό,τι χρειαστεί, εννοώ από θέμα οργάνωσης υλικών κλπ και από κει και πέρα να δώσουμε και στην θάλασσα τον καλύτερό μας εαυτό.»
-Υπάρχουν βλέψεις δηλαδή; Δεν έκλεισε το «χρέος» σου μόνο με την πρόκριση;
-«Μα ναι. Θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο που μπορούμε, εμένα πάντα αυτό μου αρέσει ,να βελτιώνομαι και να είμαι η καλύτερη που μπορώ , το αποτέλεσμα δεν το ξέρουμε φυσικά ποιο θα είναι!»
-Και μετά το Τόκιο κλείνει και οριστικά ο αθλητικός κύκλος της Αιμιλίας Τσουλφά;
-«Δεν το ‘χω σκεφτεί καθόλου, οι σκέψεις μου είναι πολύ πιο κοντινές και αφορούν μόνο την προετοιμασία που χρειάζεται για να πάμε σωστά στους Ολυμπιακούς. Και δεν θέλω να σκεφτώ κάτι παρακάτω, γιατί όλες μου οι σκέψεις πρέπει να είναι επικεντρωμένες σ΄ αυτό το πλάνο που έχουμε ως το καλοκαίρι. Ύστερα, με ηρεμία θα δούμε και το μετά.»
sports3.gr
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
