Η μάθηση, η εκπαίδευση και η αριστεία δεν σκοντάφτουν στην ηλικία ενός ανθρώπου. Αντίθετα, συμβάλλουν στην αναγέννησή του και στην καρδιακή του τόνωση. Αυτό τουλάχιστον μας διδάσκει με το παράδειγμά της η συμπολίτισσα καρδιολόγος, Βασιλική Χρηστάκου. Ενα ταξίδι στην Κούβα αποτέλεσε αφορμή να ασχοληθεί με την Ισπανική γλώσσα. Αυτή ήταν η αρχή.
Στη συνέχεια θέλησε να γνωρίσει τον Ισπανικό πολιτισμό και να εντρυφήσει στην κουλτούρα τους. Ετσι, γράφτηκε στο Προπτυχιακό Πρόγραμμα του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου «Ισπανική Γλώσσα και Πολιτισμός». Το μεράκι της ήταν τέτοιο, που όχι μόνο ολοκλήρωσε τις σπουδές της, αλλά αποφοίτησε πρώτη με βαθμό πτυχίου 9,34!
Η κ. Χρηστάκου σπούδασε ιατρική στο ΕΚΠΑ έκανε ειδικότητα στην καρδιολογία και μετεκπαίδευση στην Αγγλία. Εργάστηκε επί σειρά ετών στο ΙΚΑ Αγ. Αλεξίου, απ’ όπου και αποχώρησε προ 15ετίας και πλέον διατηρεί ιδιωτικό ιατρείο στην πόλη μας.
Πώς αποφασίσατε να καθίσετε στα θρανία μετά από τόσα χρόνια κι έχοντας διαγράψει μία πετυχημένη επαγγελματική πορεία ως καρδιολόγος;
Το να καθίσω στα θρανία μάλλον, ήταν η κατάληξη μιας αλληλουχίας γεγονότων˙ ένα τυχαίο τουριστικό ταξίδι στην Κούβα -η οποία με μάγεψε μουσικά, γλωσσικά, αισθητικά και εικαστικά˙ επιστροφή και έναρξη εκμάθησης της ισπανικής γλώσσας, τα πτυχία του Ινστιτούτου Θερβάντες και μετά ταξίδι χωρίς γυρισμό˙ το Πανεπιστήμιο και η Ισπανική Φιλολογία. Ενας έρωτας με την πρώτη ματιά που εξελίχτηκε σε πάθος και κατέληξε σε μια βαθιά αγάπη με ότι αυτό συνεπάγεται.
Γιατί επιλέξατε τις σπουδές στην Ισπανική γλώσσα με δεδομένο ότι στην ιατρική σας επιστήμη δεν προσθέτει κάτι;
Εμφανώς ναι, επιστημονικά και άμεσα δεν προσφέρει κάτι. Προσφέρει όμως στον άνθρωπο-γιατρό, καλλιεργώντας τον ψυχικό και πνευματικό του κόσμο και αποκαλύπτοντάς του μια άλλη διάσταση της πραγματικότητας και της κοινωνίας. Μιας πραγματικότητας και μιας κοινωνίας που είναι καρπός πολλών αιώνων ιστορίας, πολιτισμού και τέχνης. Αυτούς τους αιώνες διέτρεξα λοιπόν νοερά, μελετώντας στην ήσυχη γωνία του σπιτιού μου και παρακολουθώντας την πορεία του ανθρώπου. Η ενασχόληση μου κατεξοχήν με το ανθρώπινο σώμα επί σειρά ετών συμπληρώθηκε σε μεγάλο βαθμό με αυτές τις σπουδές και από την κατάδυση στην ανθρώπινη σκέψη.
Συναντήσατε δυσκολίες στη διάρκεια των σπουδών σας; Υπήρξαν στιγμές που σκεφτήκατε να τις εγκαταλείψετε;
Δυσκολίες ναι, υπήρξαν. Επίπονη δουλειά. Αλλά και τι μεγάλο και δυνατό δεν έχει δυσκολίες; Ο χρόνος ήταν ο μόνιμος διώκτης μου˙ ώρες δουλειάς στο ιατρείο, οικιακές υποχρεώσεις και πολύ διάβασμα. Δυσκολία ήταν και οι πολλές ώρες ακινησίας στην καρέκλα, πράγμα που αντιμετωπιζόταν με οργανωμένη γυμναστική. Οχι, δεν σκέφτηκα ποτέ να εγκαταλείψω. Πού θα έβρισκα εξάλλου τέτοιο «πάρτυ»; Με συνδαιτημόνες μεγάλα ονόματα της Ιστορίας, ζωγράφους, ποιητές, πεζογράφους, φιλόσοφους, κοινωνιολόγους και κάθε λογής λαμπρή προσωπικότητα; Επίλεκτη παρέα! Και εγώ με την μικρή μου φανταστική κάμερα να καταγράφω το πέρασμά τους από αυτόν εδώ τον κόσμο! Τι τύχη!
Ηταν στόχος σας η αριστεία; Πώς καταφέρατε να την κερδίσετε; Χρειάστηκε να κάνετε θυσίες;
Ως προερχόμενη από τις θετικές επιστήμες δεν είχα φανταστεί ούτε στιγμή την αριστεία σε μια ανθρωπιστική επιστήμη. Για να είμαι ειλικρινής, ένιωθα μια αμηχανία μπροστά σε ένα σύμπαν τόσο διαφορετικό από το οικείο μου, αυτό της ιατρικής επιστήμης. Αλλά η λαχτάρα, η περιέργεια, ο θαυμασμός, η συγκίνηση, και ο προβληματισμός πάνω στα «ανθρώπινα» με «παρέσυραν» με ορμή προς τα μπρος. Η κατάκτηση του πτυχίου ήταν ένα φωτάκι που αναβόσβηνε μακριά, ένα πρόσχημα, ένα άλλοθι ας πούμε για την συνέχιση των σπουδών. Το πρόσχημα μιας Ιθάκης για το «ταξίδι». Θυσίες δεν θα έλεγα ότι έκανα. Την νύστα, την κούραση, την αίσθηση ότι δεν προλαβαίνω τίποτα, κάτι βόλτες με φίλους και ταξίδια που έχασα, τα θεωρώ μικρές απώλειες σε αυτό το διάστημα της ζωής μου. Πολύ επίσης, με βοήθησαν και οι εγκλεισμοί λόγω της πανδημίας. Ουδέν κακόν αμιγές καλού!
Τι αισθανόσαστε τη στιγμή της ανάγνωσης του όρκου που ήταν και μία δικαίωση για την προσπάθειά σας;
Για να είμαι ειλικρινής τη στιγμή της ανάγνωσης του όρκου δεν ένιωθα τίποτα, γιατί πρόσεχα να μην μου φύγει κανένα σαρδάμ… Η δικαίωση είχε έρθει αρκετό καιρό πριν, με την ανακοίνωση της βαθμολογίας˙ επιβεβαίωσε άλλη μια φορά ότι το πάθος και η λαχτάρα για κάτι, μόνο κάτι καλό θα φέρει. Μεγάλη ήταν η χαρά μου.
Πώς αντέδρασαν οι δικοί σας άνθρωποι όταν τους ανακοινώσατε την απόφασή σας να σπουδάσετε στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο, αλλά και ζώντας το άγχος σας να παραδώσετε εργασίες, να ετοιμαστείτε για τις εξετάσεις κ.ά.;
Αρχικά, οι δικοί μου μάλλον ψύχραιμα το αντιμετώπισαν, θεωρώντας το ίσως και ένα καπρίτσιο. Δεν έδωσαν και πολλή σημασία. Στην πορεία των σπουδών μου όμως, κατάλαβαν ότι «σοβαρολογούσα» και με βοήθησαν ο καθένας με τον τρόπο του. Κανένα φαγάκι, τίποτα ψώνια από το σούπερ μάρκετ και καμιά καλή κουβέντα. Οπως και να το κάνουμε όμως, οι σπουδές και μάλιστα όταν είσαι σε προχωρημένη ενήλικη ζωή, είναι μια μοναχική και ανηφορική διαδικασία και «όποιος αντέξει…».
Με το παράδειγμά σας δείχνετε ότι οι σπουδές και οι στόχοι δεν έχουν ηλικιακά όρια. Τι θα συμβουλεύατε τους συνομηλίκους σας;
Φυσικά και δεν έχουν ηλικιακά όρια ούτε οι σπουδές ούτε οι στόχοι. Οσο ο άνθρωπος είναι υγιής σωματικά και ψυχικά, οι δυνατότητές του είναι άπειρες. Και έχει πολύ πλάκα πιστέψτε με. Το προτείνω ανεπιφύλακτα. Επίσης, μέσω διαδικτύου μπορεί κανείς να παρακολουθήσει μαθήματα στα διάφορα πανεπιστήμια της χώρας, άλλα δωρεάν και άλλα επί πληρωμή σε διάφορους τομείς των επιστημών. Χωρίς κανείς να χάσει τίποτα από την καθημερινή του ζωή, θα προσθέσει το νέο, το άγνωστο, το διαφορετικό. Η γνώση είναι δύναμη και υγεία!
Και τώρα τι; Ακολουθεί κάτι άλλο στην φιλολογική σας πορεία;
Τώρα ασχολούμαι με την λογοτεχνική μετάφραση από τα ισπανικά στα ελληνικά σε ισπανική και λατινοαμερικάνικη ποίηση και πεζογραφία. Δημοσιεύω μεταφράσεις μου σε μεγάλα ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ έχω ήδη μεταφράσει ένα βιβλίο με τα πεζά ενός μεγάλου περουβιανού ποιητή. Αυτό τώρα το επιμελούμαι με σκοπό την έκδοσή του. Ενας μεσοπρόθεσμος στόχος μου είναι η μετάφραση ενός θεατρικού έργου με σκοπό να παιχτεί από θίασο της Πάτρας στην πόλη μας ή και αλλού.
Και να τελειώσω με μια μικρή αφιέρωση στην εφημερίδα σας και τους αναγνώστες σας είναι ένα μικρό ποίημα, σε μετάφραση δική μου, της ουρουγουανής Χριστίνα Πέρι Ρόσσι, που βραβεύτηκε το 2021 με το μεγαλύτερο βραβείο των ισπανικών γραμμάτων, το Βραβείο Θερβάντες.
Προσευχή
Φύλαξέ μας, Κύριε
μη και συναντηθούμε,
χρόνια μετά,
με τις μεγάλες μας αγάπες
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
