Ένα απόγευμα θλιμμένο, κάπου ψηλά σε μια ράχη που προσομοίαζε με το όρος των Ελαιών της Ιερουσαλήμ ο Σάκης ο Λιούτας προσήλθε ευλαβώς και με καρδία ευπρεπισμένη για να δει, να μιλήσει και να ακούσει τον άγιο Τρίκκης…
«Τι προσήλθες αδελφέ στη Αγία και Ιερά Μονή ταύτη;» τον ρώτησε ευγενικά και πατρικά ο κ. Χρυσόστομος τον Σάκη τον Λιούτα εκείνο το απόγευμα που το αεράκι χάιδευε τα πρόσωπά τους και τα αηδόνια κελαηδούσαν ολούθε…
«Ποθώ την εξομολόγηση τίμιε πάτερ και Δέσποτα» απάντησε με την ταπεινότητα που τον διακρίνει ο Σάκης ο Λιούτας και εξιστόρησε τα της πολιτικής του διαδρομής, του βίου του ως εκπροσώπου του λαού, ταγμένου να προασπίζει τα συμφέροντα αυτού…
Και του είπε πως κάπως έτσι, με ταπεινοφροσύνη και αληθινή πίστη, έπεισε σχεδόν 2.000 περισσότερους ψηφοφόρους να τον ψηφίσουν και να τον στείλουν εκ νέου στη Βουλή…
«Όντως καλόν έργον και μακάριον εξελέξω, αδελφέ» του απάντησε ο άγιος Τρίκκης «αλλ’ εάν και τελειώσεις αυτό· τα γάρ καλά κόπω κτώνται, και πόνω κατορθούνται»…
Αγαπημένη μου… Αρκεί να βυθίζουμε συνεχώς τον εαυτό μας στον βυθό της ταπεινοφροσύνης…