Το ανεπανάληπτο ταξίμι του Άκη Πάνου «γιατί καλέ γειτόνισσα» είναι γραμμένο σε μινόρε σαμπάχ, που “κλαίει” όσο κανένας άλλος μουσικός δρόμος… Όπως ακριβώς κλαίνε ακόμη τα ορφανά του Μιχαλάκη, πέριξ της Νομαρχίας…
Στη φωτογραφία παραπάνω η οποία αποπνέει μια ησυχία και μια ηρεμία διακρίνεται το πάλαι ποτέ στρατηγείο της πάλαι ποτέ ισχυράς και ζώσας «Νομαρχίας» του Μιχαλάκη…
Πρόκειται για το γραφείο του πάλαι ποτέ επιτελάρχου του τέως αντιπεριφερειάρχου, του Καρανάσιου, απ’ όπου πέρασαν τα τελευταία 13 χρόνια στρατιές και στρατιές «Μουτζαχεντίν» συμμετέχοντας σε στρατηγικούς σχεδιασμούς, διεργασίες και φυσικά «μαγειρέματα» εκλογικά…
Σήμερα, ένα μήνα μετά την αποχώρηση του Μιχαλάκη τίποτα δε θυμίζει τις εποχές εκείνες… Ένας άλλος αέρας πνέει εκεί… Μόνο που μερικά καημένα «ορφανά» επιστρέφουν που και που, ρίχνουν κλεφτές ματιές και απέρχονται λυπημένα…
Παρηγορούνται από όσα τους λέει ο ηγέτης τους και πρωτοκορυφαίο ορφανό, ο Κουτσονάσιος, ότι «μια μέρα ο πατέρας μας ο Μιχαλάκης θα αναλάβει μια πολύ υψηλή θέση»…Α, τα καημένα…
… κοντεύουνε χαράματα κι απ’ έξω περιμένουν…
Αγαπημένη μου… Όπως έλεγε και ο Αβραάμ Λίνκολν «όταν κάνουμε κάτι καλό, να νιώθουμε καλά»…