Στο σχεδόν βωβό, με μοναδικό ήχο αυτόν της φύσης και του αριστουργηματικού soundtrack του Σταύρου Ξαρχάκου, το «Κορίτσια στον Ήλιο» διαδραματίζεται στην Άνδρο των τελών της δεκαετίας του 1960…
Εκεί η Άναμπελ είναι μια ελαφριά, σαν αεράκι στην ακρογιαλιά, αιθέρια ύπαρξη που προσπαθεί να καταλάβει τι είναι αυτό που της συμβαίνει με εκείνον τον βοσκό που τη κυνηγάει να της δώσει μύγδαλα και νιώθει μάλλον τυχερή γιατί θα έχει για πάντα την Άνδρο να της θυμίζει πως στην Ελλάδα τα καλοκαιρινά «σ’ αγαπώ» ξεκινάνε πάντα τόσο απλά όσο μια χούφτα ξηροκάρπια…
Η νέα version του «Κορίτσια στον ήλιο» θα μπορούσε να γυριστεί στο Στάδιο των Τρικάλων, Ιούλη μήνα, με τα τσιμέντα να ζεματάνε (sic), τα τριζόνια να χοροπηδάνε και τις ηλιοκαμένες Σοφία Αλεστά και Έφη Λεβέντη (… με το επικό περμανάντ λόγω της αρμύρας της θάλασσας των Μεσαγγάλιων Νήσων όπου διακοπάρει) πρωταγωνίστριες, να θυμούνται αυτά τα καλοκαίρια που πέρασαν και να ψελίζουν ότι… έχει η Παναγιά καραβοκύρη (τον Σακκά)…
Αγαπημένη μου… Για όλα τα πράγματα υπάρχει ο σωστός χρόνος…