Στην πολιτική, η πιο συνηθισμένη τακτική για να επιβάλεις έναν νέο φόρο είναι να τον παρουσιάσεις ως “μέτρο εξυπηρέτησης των πολιτών”. Αυτό κάνει ο Δήμος Τρικκαίων με την ελεγχόμενη στάθμευση. Μας λένε ότι θα βοηθήσει στη ρύθμιση της κυκλοφορίας, στη βιώσιμη κινητικότητα, ακόμα και στην κοινωνική πολιτική μέσω του “Ενεργειακού Κουμπαρά”. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για άλλο ένα μέτρο φορολόγησης των πολιτών, χωρίς καμία ανταποδοτικότητα.
Ο δρόμος είναι δημόσιος – δεν είναι προϊόν προς πώληση
Ο Δήμος δεν είναι ιδιοκτήτης των δρόμων. Οι δρόμοι ανήκουν στους πολίτες που τους έχουν ήδη πληρώσει μέσω φόρων, τελών κυκλοφορίας, δημοτικών τελών, ΦΠΑ στα καύσιμα. Το να χρεώνει κάποιος για τη στάθμευση σε δημόσιο δρόμο είναι σαν να πληρώνεις ενοίκιο για το ίδιο σου το σπίτι.
Αν υπήρχε πραγματικό πρόβλημα στάθμευσης, η λύση δεν θα ήταν να βάλει χέρι στις τσέπες των πολιτών. Θα ήταν να δημιουργήσει περισσότερες θέσεις στάθμευσης, να διευκολύνει ιδιωτικές επενδύσεις, να επενδύσει σε περιφερειακά πάρκινγκ και συγκοινωνίες.
Όμως, εδώ βλέπουμε το ίδιο μοτίβο που συναντάμε σε κάθε μορφή κρατικής παρέμβασης: η κυβέρνηση δημιουργεί ένα πρόβλημα (έλλειψη στάθμευσης) και μετά μας χρεώνει για να το “διαχειριστεί”.
Η οικονομική εξαπάτηση των “μονίμων κατοίκων”
Ο Δήμος δηλώνει ότι έχει δεσμεύσει 377 θέσεις για μόνιμους κατοίκους. Όμως, πόσες άδειες στάθμευσης έχει εκδώσει; 500; 1.000; Περισσότερες; Αν ένας ιδιώτης πουλούσε περισσότερες άδειες από τις θέσεις που έχει, θα τον λέγαμε απατεώνα. Όταν το κάνει το κράτος, το ονομάζουμε “δημοτική πολιτική”.
Δεν είναι πολιτική. Είναι φοροεισπρακτική εκμετάλλευση. Ένα σύστημα που δεν βασίζεται σε πραγματική προσφορά και ζήτηση, αλλά στην υποχρεωτική πληρωμή για κάτι που θα έπρεπε να είναι ελεύθερο.
Η “βιώσιμη κινητικότητα” ως πρόσχημα για φορολόγηση
Μας λένε ότι η ελεγχόμενη στάθμευση θα προωθήσει τη βιώσιμη κινητικότητα, ότι οι πολίτες θα περπατούν και θα κάνουν ποδήλατο.
Σε ποιους δρόμους ακριβώς;
- Σε αυτούς που είναι γεμάτοι λακκούβες και καταστρέφουν τα αυτοκίνητα;
- Σε πεζοδρόμια όπου κάθε ανάπλαση γίνεται με διαφορετικά υλικά, χωρίς καμία συνοχή, χωρίς κανένα σχέδιο;
- Σε μια πόλη που δέχεται χιλιάδες αυτοκίνητα από τα γύρω χωριά καθημερινά, γιατί δεν υπάρχει αξιόπιστο σύστημα μαζικών μεταφορών;
Αν ήθελε πραγματικά ο Δήμος να βελτιώσει τη μετακίνηση, θα είχε φτιάξει περιφερειακά πάρκινγκ και δωρεάν συγκοινωνία προς το κέντρο.
Όμως, η κρατική νοοτροπία δεν λειτουργεί έτσι. Δεν βρίσκει λύσεις – απλώς φορολογεί την αδυναμία των πολιτών να βρουν λύσεις από μόνοι τους.
Πόσο πραγματικά μας κοστίζει η κακή διαχείριση των δρόμων;
Η κακή κατάσταση του οδικού δικτύου έχει τεράστιο οικονομικό κόστος. Με βάση μια συντηρητική εκτίμηση, οι οδηγοί στην πόλη των Τρικάλων χάνουν 15 εκατομμύρια ευρώ ετησίως λόγω ζημιών στα οχήματά τους, ενώ στον ευρύτερο Δήμο το ποσό αγγίζει τα 21 εκατομμύρια ευρώ. Πρόκειται για χρήματα που θα μπορούσαν να επενδυθούν στην τοπική οικονομία, στις επιχειρήσεις, στις ίδιες τις ανάγκες των πολιτών.
Αντί, λοιπόν, ο Δήμος να δώσει προτεραιότητα στη συντήρηση του οδικού δικτύου, προτιμά να φορτώνει τους πολίτες με επιπλέον κόστος μέσω ενός συστήματος στάθμευσης που δεν προσφέρει καμία ουσιαστική λύση.
Και το ερώτημα είναι απλό: Ποιος ξέρει καλύτερα πώς να χρησιμοποιήσει τα χρήματά σου; Εσύ ή η Δημαρχία;
Η λύση δεν είναι περισσότερη ρύθμιση – είναι περισσότερη ελευθερία
Το μονοπώλιο του Δήμου στη στάθμευση δεν είναι αναγκαίο. Η αγορά μπορεί να δώσει λύσεις πολύ καλύτερες από οποιονδήποτε κρατικό σχεδιασμό.
✔ Περισσότερες ιδιωτικές λύσεις στάθμευσης, με ανταγωνιστικές τιμές.
✔ Πραγματικός κυκλοφοριακός σχεδιασμός, βασισμένος στη ζήτηση, όχι στη φορολόγηση. ✔ Ένα δημοτικό σύστημα που αντιλαμβάνεται ότι ο ρόλος του είναι να διευκολύνει, όχι να τιμωρεί.
Η ελεγχόμενη στάθμευση δεν είναι φορολογία – είναι εκμετάλλευση. Δεν έχει ως σκοπό να λύσει το πρόβλημα της στάθμευσης, αλλά να το κάνει πιο ακριβό.
Θέλουμε περισσότερους φόρους ή περισσότερες επιλογές;
Κάθε φορά που το κράτος παρεμβαίνει στην αγορά, δημιουργεί περισσότερη γραφειοκρατία, περισσότερους φόρους και λιγότερη αποδοτικότητα.
Θέλουμε να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε μια τοπική διοίκηση που βλέπει τους πολίτες όχι ως ανθρώπους που αξίζουν υποδομές, αλλά ως πηγή χρημάτων;
Ή θέλουμε μια πόλη όπου οι πολίτες και η αγορά μπορούν να βρουν τις λύσεις που τους εξυπηρετούν καλύτερα, χωρίς να περιμένουν “ελεημοσύνες” από το κράτος;
Η ιστορία έχει δείξει ότι όταν το κράτος εμπλέκεται, τα προβλήματα δεν λύνονται – γίνονται ακριβότερα. Αν θέλουμε πραγματική αλλαγή, πρέπει να σταματήσουμε να ζητάμε περισσότερη κρατική παρέμβαση και να απαιτήσουμε περισσότερη ελευθερία.
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
