Μαύρα μεσάνυχτα… Η μεθυστική γοητεία του παιχνιδιού και η βασανιστική εμμονή στην αλήθεια στα Τρίκαλα. Ο ένοχος αναζητά συνενόχους, την ώρα που καταγράφονται ύποπτες κινήσεις, ερευνώνται και ερμηνεύονται ενδείξεις με σκοπό την αποκάλυψη που θα μας συγκλονίσει…
Σε ένα από τα αγαπημένα μου αστυνομικά μυθιστορήματα ο ήρωας έλεγε απλά, ίσως όχι και πολύ κατανοητά… «Μου αρέσουν τα μυστήρια. Όταν υπάρχει κάτι να μάθεις. Οι πιο πολλοί άνθρωποι θέλουν να τους τα λένε όλα αμέσως, να τους εξηγούν τα πάντα και να κλείνει η υπόθεση. Εμένα όμως μ’ αρέσει να προσπαθώ να βρω τη λύση μόνος μου, όπως σε μια παρτίδα σκάκι»…
Στην πόλη και επαρχία ταύτη πίσω από την αγωνία να μας πείσουν ότι όλα πάνε περίφημα κρύβεται η προφανής (… προφανέστατη) αγωνία να κρυφτούν, ίσως και να αναζητήσουν αφελείς συνενόχους. Λησμονούν ως φαίνεται ότι οι άνθρωποι δε συγχωρούν όσους από έρωτα ή αλαζονεία εκπέσανε…
Έχουν… μαύρα μεσάνυχτα αν νομίζουν ότι δεν θα εκπέσουνε. Πλανώνται πλάνην μεγάλη…
Αγαπημένη μου… Η αλήθεια μπορεί να αργεί, μα πάντα βγαίνει…