Άρθρο του εξειδικευμένου χειρουργού ορθοπαιδικού Απόστολου Λαγάρα στο trikalavoice.gr.
Αναλυτικά:
Σκολίωση είναι η τρισδιάστατη παραμόρφωση και παρεκτόπιση της σπονδυλικής στήλης στο χώρο. Σε ποσοστό άνω του 80% είναι αγνώστου αιτιολογίας (ιδιοπαθής). Το υπόλοιπο 20% μπορεί να οφείλεται σε συγγενείς αιτίες (συγγενής σκολίωση), βλάβες του νευρομυϊκού συστήματος (νευρομυϊκή σκολίωση) καθώς και σε τραυματισμούς, όγκους, λοιμώξεις, ρευματικά και μεταβολικά νοσήματα της σπονδυλικής στήλης. Υφίσταται και το φαινόμενο της ψευδούς σκολίωσης λόγω της ανισοσκελίας, των παθήσεων του ισχίου και της οσφυοϊσχιαλγίας. Με τα μέχρι στιγμής επιστημονικά δεδομένα παράγοντες όπως η διατροφή, η άσκηση, η θέση του σώματος κατά τη διάρκεια της μελέτης, η πλευρά του σώματος από την οποία κρεμιέται η σχολική τσάντα, η στάση κατά τον ύπνο, η ανύψωση βαριών αντικειμένων κλπ δεν επιβεβαιώνονται ως υπαίτιοι για την ανάπτυξη της σκολίωσης.
Ανάλογα με την ηλικία εμφάνισης, η ιδιοπαθής σκολίωση ταξινομείται σε:
· Βρεφική (Ηλικία: 0-3 ετών)
· Παιδική (Ηλικία: 4-10 ετών)
· Εφηβική (Ηλικία: 11-18 ετών)
· Ενηλίκων (Ηλικία: άνω των 18 ετών)
Σε παιδιά κάτω των 18 ετών ο πιο συχνός τύπος είναι η εφηβική σκολίωση. Συναντάται κυρίως στα κορίτσια σε αναλογία 8:1. Το πρώτο βήμα πρέπει να γίνει από τους γονείς, οι οποίοι καλούνται να παρατηρήσουν και να αντιληφθούν ότι το παιδί τους παρουσιάζει κάποιου είδους παραμόρφωση στο πίσω μέρος του κορμού. Στοιχεία όπως η ασυμμετρία ώμων και μέσης, η κλίση του κορμού και κάποιες φορές του κεφαλιού προς τη μια πλευρά, η στροφική παραμόρφωση των πλευρών και η προβολή της ωμοπλάτης συνηγορούν υπέρ της σκολίωσης. Αντίθετα ο πόνος στην πλάτη δεν συνιστά ένδειξη σκολίωσης εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων. Πολλές φορές, όταν ένα παιδί παραπονιέται για πόνο στην πλάτη, συνήθως οι αιτίες είναι άλλες και χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης. Το δεύτερο βήμα είναι η επίσκεψη σε ορθοπαιδικό ιατρό, ο οποίος θα αναλάβει την εκτίμηση της κατάστασης και την περαιτέρω αντιμετώπισή της. Η διάγνωση γίνεται με τη φυσική εξέταση και τη χρήση κατάλληλων απεικονιστικών μεθόδων.
Ο βαθμός σκελετικής ωρίμανσης και παραμόρφωσης της σπονδυλικής στήλης καθώς και η ηλικία παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στη διαχείριση της σκολίωσης. Σε ήπιες καταστάσεις συνίσταται παρακολούθηση με ακτινογραφικό έλεγχο σε τακτά χρονικά διαστήματα, ασκήσεις ενδυνάμωσης και παρακολούθηση ειδικών προγραμμάτων φυσιοθεραπείας. Σε μετρίου βαθμού παραμορφώσεις είναι αναγκαία η χρήση κηδεμόνα. Σε προχωρημένη κατάσταση τίθεται στο τραπέζι η αναγκαιότητα της χειρουργικής παρέμβασης.
Απόστολος Αθ. Λαγάρας
Χειρουργός Ορθοπαιδικός